Eisini í vetur hava teir verið og tikið seyð upp, sum teir meta, at hundur hevur verið eftir. Eftir hesa hendingina, er komið fram, at tað eru fleiri, sum sakna seyð og sum teir hava illgruna um, at hundar

Kristian nýtt sítt hegni sum handverkari, honum hevur dámað væl at floti, og hann hevur framvegis seyð úti á Oyri, har hann dagliga vitjar, og sum hann hevur so nógv góð minni frá. Ikki minst skýmingarløturnar

familjum grundstykkir, at gera karmarnar um at ansa børnum betri og so at fáa bygdina vetrarfriðaða fyri seyð. Hesi skjótt fýra árini mugu vit siga, at væl er komið á skaftið, tó væntar enn vetrarfriðingin, men

jørð nærhendis stórplássum At fáast við seyð og hava jørð í felag er at kalla elsta mentan í Føroyum. Longu í Seyðabrævinum frá 1298 stendur: »Nú eiga mangir menn seyð saman í einum haga.« Enn eru tað fleiri [...] fleiri túsund fólk, ið hava hug at fáast við seyð, um tað er í haga ella á trøð, men henda upprunamentan kappast við so mangt annað á okkara døgum. Fyrilestrarnir eru ókeypis og ætlaðir øllum, sum hava áhuga

áseyðaroytingar, fyri at fáa nóg nógv av svartari ull, hetta valdaðist sjálvsagt um, hvussu nógvan svartan seyð, tey høvdu. Havi hoyrt, at tey á bóndagarðinum »Á Hellu« í Kvívík høvdu væl av svørtum seyði, júst

trúgv? Harrin heldur fram við einum lítlum líknilsi. Hevur tú ein húskall, sum pløgir ella røktar seyð, so setir tú hann ikki til háborðs, tá ið hann kemur heim. Tú biður hann gera matin til og borðreiða

ávíkavist á bygd og í býi. T.d. hava bygdafólk nógv bíligari grundstykkir, ofta lætta atgongd til fisk, seyð og kanska eplir, og eitt lítið trygt lokalsamfelag. Í Havn er t.d. atgongdin til náttúruna ikki so

gongur hann hvønn dag úr miðbýnum og niðan á trøðna, sum hann eigur uppi við Svartafoss, har hevur hann seyð og gæs.

hann í uml. 10 ár. Hann var dyggur í ráðum og skilamaður tá tað snúði seg um seyð og seyðahald, kendi sum fáur hvønn einstakan seyð og fleiri seyðaættarlið hjá bóndum og traðarmonnum. Hann giftist við Elinborg

svølgja. Tað kundi ikki passa, ikki hann. 51 ára gamal, í besta aldri, altíð í gongd við okkurt, hevði seyð, hoyggjaði, var væl fyri, nei tað kundi ikki passa. Men tá jeg so ringdi á sjúkrahúsi, hansara ar