morbróðir sínum er Heðin tíðliga sum seint á trøðni í Havnardali. Tey fáast í felag við dunnur og seyð og alt, ið hartil hoyrir. Sum ungur leitaði Heðin tó út um garðarnar. Eftir lokið handilsskúlaprógv

ein útróðrarabát saman við elsta soninum, og honum dámar sera væl at vera í bátinum og at fáast við seyð. Lunnar vóru lagdir undir hansara politisku farleið, tá hann í 1970 bleiv valdur í bygdaráðið í Miðvági

greiðir hon frá. Harafturat hevur hon verið í Vatnsdali og rikið seyð, sum hon helt verða ógvuliga spennandi. Við í Jósef Umframt at hava rikið seyð, so hevur Steffi eisini roynt mangt annað. Hon sigur sjálv

eisini verið sera virkin, bæði á møtum og í sunnudagsskúlanum. Niels Juul dámar sera væl at fáast við seyð, og dagliga hevur hann verið at sæð á trøðni millum Grøv og Oyrar, har hann eisini veltir epli og

okkara perlum. Bygdin er vøkur og oyggin, sum er væl vallað, hevur borið nógvan fugl og ber nógvan seyð. Men hetta er ikki nóg mikið til, at fólk støðast í oynni, nú krøvini til tilveruna ? útbúgving og

røktar hann øll líka væl. Sigvald hevði óvanliga gott skil á seyði og bar sjálvur sera stóran alsk til seyð og seyðahald. Hann var m.a. seyðamaður uttan Knúka, og hevði fram til henda dag verið seyðamaður har [...] Annars hjálpti hann nógv til í Heiðunum, og var altíð til taks, tá ið á stóð - ikki minst til at kenna seyð. Eitt nú í lembing ringdi telefonin í heilum. Gerandis sum heilagt legði hann alt frá sær fyri at

minningarorðum minnast virkisfelagan og heilsa honum fyri seinastu ferð. Dánjal hevði sera gott hegni til seyð og alt tað, sum er knýtt at seyðahaldi. Felagsáhugin fyri seyðahaldi knýtti okkum saman. Men tað var

tá ið hann nú um vikuskiftið sá, at ærin hevði lembt eitt lamb afturat. Hann hevur fingist nógv við seyð, men hann sigur, at hann heur ongantíð verið úti fyri, ella hoyrt um ær, sum hevur lembt tvey lomb

? Jú, mær dámar væl at fáast við seyð. Eg gangi á fjalli, bæði her í haganum og í Elduvík, og um heystið fletti eg. Petur Skeel sigur, at Karl Høgni kennir væl seyð, og hann er at kalla hvønn dag í s [...] men sýni heldur seyðin sjálvur. Tað, sum er avgerandi fyri meg, er, um vit hava føroyskan seyð ella útlendskan seyð í haganum. Petur Skeel Skarðsá hevur áður verið frammi við síni hugsan um viðurskiftini

gamlar dagar, tá ið vit vóru í Sandvík, og um hvat abbin lærdi okkum. Teg lærdi hann at reka og fletta seyð, meg lærdi hann at binda, tá flenti tú. Leon Gunnar var fittur og hjálpsamur drongur. Hann hjálpti