fór her­frá. Hon var drívmegin, har hon var. Tað seinasta, vit løgdu til rætt­is saman, var túr­­­urin til Mykinesar, har vit ætl­­aðu at fara fáar dagar eft­ir, hon fór herfrá. Hesum stóð hon eisini á

tónleikarar úr musikk­skúlanum, sum spældu, og á grøvini ljóðaði sangurin “Nógv fagrari, friðari song­urin ljóðar hjá einglum í himm­alsku høll – tá lov­songur tónar um dalar og fjøll”. Nú ert tú, Ragna, komin

eg úti í Nólsoy til jarðarferðina. Vit sparkaðu eisini ofta í Vágs­botni, og tá kom fyri, at bólt­urin fór út á vágna. Tá var bara eitt at gera, og tað var at taka/lána ein bát sum lá har við árum. Tað [...] og kom tað at verða hansara yrki. Einaferð, Niels og eg høvdu verið á Norðoyarstevnu, steðgaði bil­urin upp á Kjalnesi í Kolla­firði. Har var onki annað at gera, enn at fara til gongu. Tá vit so koma til

gleddist til hvønn leygardag, tá kappróður var. Tað er leygardagur og klokk­­an trý byrjar kapp­róð­urin. Øll sóknin bíðar ótolin, til 8 mannaførini fara at rógva, vit visti, at Víkarbáturin við Kristiani

nógvir menn vóru kom­nir til jarðarferðina. Tað rung­aði í millum Háfjall og Kjøl, tá sungin varð sang­urin hjá Mikkjali á Ryggi, har eitt av versunum sigur: Tú fylgdi mær við tíni verjandi hond, tá smápiltar

mong­um førum, framúr góðum, professio­nellum leikkynstri. Men tað áhugaverda er, at hesin doku-leik­urin rakti snórabeint á rákið í okkara haturstíð. Atsóknin móti Jim Kerr tykist í mongum lutum meinlík

gøtum, ið vóru klæddar vid ævintýrkendum skeljum og steinum. Tá mann opnaði tykkara grind steig fót­urin á reydar og gular flis­ar, sum søgdu vælkomin inn til okkara. Takk fyri minnisríkar løt­ur, tær ríkaðu

var ynskt av seks syskjum. Tey vóru: Judith, Ragn­vald, Hergerð, Johan Heri, Ditlev og Guðrun. Móð­urin Herborg var úr Hoy­riks­stovu í Oyndarfirði, dóttir Siggu, sum var ættað úr Kinn. Guðrun og eg vóru

Soleiðis var Edna. Eitt hjartamál var eitt hjartamál, og tí kundi hon ikki loypa frá - hóast mátt­urin gekk undan. Vit eru mong, sum hava notið gott av góða hjarta­lag­­num og gestablídn­in­um hjá Ednu

og av sínum báti, og róði út so leingi orkan var til tað. Hin 8. februar 2025 var sein­asti sjógv­urin tó rógvin, og Atli legði ár­ar­nar inn, umgyrdur av sín­um nærmastu. Við hesum orðum lýsi eg frið