bæði uppbyggjandi, lívsjáttandi og moralsk kveikjandi. Tað sást, at her var væl av arbeiði lagt í. Ofta eru atfinningar framdar móti okkara loftmiðlum, stundum av røttum, hesir miðlar eru so stórur partur

síggj­ast nøvn­ini á útvið hálvt­triðj­a­hundr­að húsum í Havn. Men tað er nú so, at hús skifta nøvn. Ofta vórðu hús tik­in niður, flutt aðrastaðni, ella tað at húskið flutti úr ein­um húsi í annað. Soleiðis

gera um seg, ið vit minnast og virða sum tjóðskaparhetjur, framstandandi vinnulívs- ella mentamenn. Ofta menn, sum høvdu ytru umstøðurnar við og ikki ímóti. Men hin vanligi føroyingurin, sum vaks upp í tí

tit heldur ikki gjørt Mær." Matt. 25, 45. Tískil verður lívið hjá mongum av hesum familjum tungt, ja ofta enda við skilnaði. Tær almennu Føroyar eru steinur oman á byrði. Tit, ið lesa uttanlands: KOMIÐ IKKI

vera ein ósið, at tá stórar verkætlanir skulu gerast í Føroyum, verður stýringin av verkætlanunum ofta avreidd av landinum. Úrslitið gerst tá, at føroysku fyritøkurnar fáa smáuppgávur at taka sær av, sum

gamalt barn er alt ov lítið at lata út til onnur at passa. Smá børn, ið verða passað úti, eru alt ov ofta sjúk. Møguleikin at verða smittaður er jú størri. Dóttur mín er bróstabarn. Hon tekur hvørki suttu

reiðar at tørna út fyri Føroyar. Hann hevði tá í eina tíð lítið og einki merkt til skaðan, sum so ofta áður hevði argað, og tí helt hann, at beinini - framleiðslutól hansara - nú aftur megnaðu at taka

men tað er óluksáliga hent at hava hjá fólki... sum hava handikapp. Men har er eitt problem. Hvussu ofta sært tú ein bil, sum hevur eitt handikapp skelti í bilrútinum standa parkeraðan á einum handikapp [...] til fólkið. Og tá vit menniskju kunnu venja okkum við alt, so er bara at koma við einum boðskapi nóg ofta, tí til seinast skal fólkið nokk byrja at trúgva tí. Hetta eru "hópoyðingarvápnini" í Irak eitt gott

fólk krevja serliga røkt, og at fólk hava stundir til tey. Tey broytast spakuliga, og tíverri er tað ofta so, at ilt er at siga, um fólk eru dement ella ei. Næstringar, ið ansa teimum, hava altíð ampa á sær

á jólum. Brævkassarnir eru fyltir við brøvum frá kvinnum í jóladesperatión, og klóku svarini siga ofta, at vit skulu velja - og kanska serliga vraka - við harðari hond, so tað ikki verður ov strævið hjá [...] til, ordna og gera, men eg havi absolutt ikki hug til at vraka nakað. Tvørturímóti harmar tað meg ofta, at eg ikki nái at fara til enn fleiri tiltøk. Tað er so deiligt, at vit einaferð árliga svinga okkum