Liv bør bøde, til velfortiente Straf for sig og ligesindede til Afskye og til Skræk." Den Bager græd Guds jammerlig, da man ham førte væk. Moral: Beredt til Døden altid vær! Den kommer, naar du mindst den

at hómi. Gud átti at skapt heimin av nýggjum. Helst hevði hann gjørt nógv øðrvísi enn hina ferðina, til dømis lopið Adam um og mánadagin eisini. Viðhvørt er neyðugt at seta onkran eftir. Og Gud hevði ikki

samkomur í dag, sum mangan er torført hjá fólki at gjøgnumskoða og sum als ikki samsvarar við tað, ið orð Guds lærir. Mong menniskju undrast og eru hugtikin av øllum tí yvirnáttúrliga, tey hoyra um og síggja - [...] sum sálarhirði hennara helt uppá, tørvaði henni so sanniliga eisini at verða nomin av Honum. Hví, Gud? bønaði og bað hon. Hví sleppi eg ikki upp í part? Hon settist á gólvið og fór at gráta beiskliga,

song tína og gakk, far út illi andi. Alt hetta eru orð sum gera fólk frísk. Tað hevur ongantíð verið Guds ætlan, at fólk skulu vera sjúk, men sjúkan er devulsins verk, sum kom í heimin við syndafallinum. [...] forláta fjálga bústaðin í hovbinginum Arna Tausen. Christian Hedegaard rópti hart og hann ákallaði Gud í bøn. So bað hann Arna um at reisa seg og hvat hendi? Arni reisti seg. Hann stóð skinklandi á egnum

nú er til hoyringar, stendur m.a. í grein 7, stk. 3, at »Sóknarprestur (...) skal støðugt granska Guds orð og trúarinnar læru«. Spurdur um hann væntar, at hetta eisini fer at galda í framtíðini, sigur

menniskju eru programmerað til at reika friðleys runt, tí lívið er ein millumstøð, og materialisma er Gud. Lýsingar hava hertikið mánan, har eitt Colamerki stendur og blinkar, og á jørðini eru menniskjuni

broytt fullkomuliga, og teir kundu í ringasta føri komið heim aftur til síni kæru í kistum. Men eitt Guds undur bjargaði teimum frá tí ringasta sum henda kundi. - Men taðvejden, man reagerar so løgið aftaná

hevði sæð út í Norðurlondum, um hann ikki hevði verið. Men hugsan hansara, um at fólk skuldu hava Guds Orð á hjartamálinum, var seinkað 400 ár í Føroyum. Hóast »tey skiltu danskt«, so fóru menn undir at

ihjel ved at hænge ham op på et kors, som vi hørte i påsken. Men gammel kærlighed ruster ikke, og Guds kærlighed er så skinnende som aldrig tidligere. Han er så ung og så stærk som nogensinde og her i [...] og tildækker sin brud med kys og kærtegn, så hun bliver ganske ør. Apostlene bliver så medrevet af Guds brændende kys, at de begynder at tale i tunger og sige mærkelige ord på fremmede sprog. Og det er [...] tale med hende, ligegyldigt, hvor hun kommer fra. Men kan man nu tro på alle hans søde ord? Er denne Gud ikke lidt påtrængende? En ærbar pige skal ikke falde for den første den bedste. Men det er svært at

tey góðu boðini um Guds kærleika, verður sagt. Tiltakið gevur øllum fólki í øllum aldri ein møguleika at vera við í trúboðanararbeiði, har dentur verður lagdur á ta størstu gávuna, tá Gud sendi son sín til