kend kvinna, kann staðfestast út frá tí stóra skara, ið fylgdi henni til sín síðsta hvíldarstað her á fold. Omma var eitt menniskja, ið fylti ein ógvuliga stóran part í okkara samveru. Hon dámdi serstakliga

Tung vóru boðini, at tú so bráðliga var tikin burtur av hesi fold eftir stutta sjúkralegu. Hevði verið og vitjað teg á Landssjúkrahúsinum tvær vikur áðrenn, har tú var til viðgerðar fyri sár í beininum

Tung vóru boðini, at tú so bráðliga var tikin burtur av hesi fold eftir stutta sjúkralegu. Hevði verið og vitjað teg á Landssjúkrahúsinum tvær vikur áðrenn, har tú var til viðgerðar fyri sár í beininum

okkara lið. Tað er ikki so lætt at skriva hesar reglur, nú í vit skulu til at siga tær farvæl her á fold, bert 3 ár eftir at vit mistu mammu. Vit sakna tykkum nógv, men góði pápi, nú ert tú komin heim til

ansin, tað er sera álvarsamt at synda upp á náðina, víst er Gud náðigur, men sum vit liva lívið her á fold, soleiðis verður lagna okkara í ævinleikanum; hava vit tikið ímóti Jesusi sum frelsara okkara her [...] taka orð Guds so álvarsamt sum tað er skrivað; tað er jú okkum til vegleiðing ígjøgnum lívið her á fold, øll menniskju hava fingið ein møguleika her í lívinum, eisini tey sum fullu fyri eini ella aðrari [...] liva, samanber við Ez. 18, 32. Ger tí álvara av hesari sera, sera álvarsomu støðu í lívi tínum her á fold; annaðhvørt frelstur ella glataður, tað verður lagna okkara í ævinleikanum, slepp tær undan glatanini

hátíðardámur var í bygdini, so varð gjørt rúm fyri at vísa virðing fyri einum, sum ei longur er her á fold. Við fløggunum vísti Skopunar bygd sína samkenslu við teimum avvarandi og virðing fyri tí deyða. 1

Øll fáa vit okkara ásettu tíð á fold, summi longri, og onnur styttri. Hetta seinra fekk mín góða vinkona Synnøve. Sjálvt um tað ikki er so lætt at festa nøkur orð á blað so fari eg at royna kortini. Vit [...] vóru nógv sum komu at siga Synnøve eitt síðsta farvæl og fylgdu henni til siðsta hvíldarstaðin her á fold . Góðu tit, Stefani, Jógvan, Maud, Ólavur, Joan, og Ásbjørn . Gud styrki tykkum, og okkum øll. Æra

og vit kunnu bara fegnast um, at okkum untist at hava ein beiggja ta stuttu tíð, hann fekk her á fold, siga tær tríggjar, Fía, Margretha og Erna at enda.

hugskot til at fáa Føroyar úr verandi støðu. Um so Vígdis og Norðurlandaráð eta pinnamat til tey fara av fold av ovuráti, og samstundis tosa um tað serliga Norðuratlantiska. Hesi kunnu lúgva okkum skítfull, meðan

arga, háða ella vera ónærisligur ímóti teimum. Og revsingin er ikki bara tað, sum ein dómstólur her á fold kann áseta. Tann endaliga avleiðingin er, at tú verður æviga skildur frá Guði. Ein kann sostatt vera