vit øll verða felags um at gjalda fyri hesa útbygging. Og sjálvandi fáa summi fólk meira gleði av hesum vegasambandi, enn onnur. Soleiðis er tað í einum samhaldsføstum samfelag. Vit gjalda øll
tíðina ikki fær tey at stuðla Javnaðarflokkinum og Tjóðveldisflokkinum, so má tað vera tí, at hesir flokkar ikki røkja áhugamál verkafólksins betur, enn Sambandsflokkurin og Fólkaf
hálvhjartaða roynd. Tað er Edmund Joensen, fólkatingsmaður, sum hevur tosað mest um at fáa fatur á hesum pengum, sum vit hava »mist« seinastu 10 árini. Løgmaður tók umsíðir undir við tí, og Samb
undir við flatskattinum, og tað er løgið, um eitt persónsstríð í Fólkaflokkinum skal forkoma hesum møguleika. Men vit hava sæð slíkt fyrr, eitt nú tá Tjóðveldi hálaði teppið undan Anfinni
øllum starvsfólkunum upp og steðgaði blaðnum. Í miðlum hevur nógv verið gjørt nógv burtur úr hesum, og víst verður á, hvussu syndarligt tað er, at tað ikki ber til við einum ungdómsportali
bústjórarnir arbeiða við. Tað er í øllum førum vist, at fleiri góðar kreftir mugu arbeiða saman í hesum máli, til tess at fáa gongd aftur í virki og skip sum skjótast. Ein annar trupulleiki, sum kemur
a. Man skuldi í øllum førum trúð, Tjóðveldi – eftir lemjandi ósigur og limaflýggjan – í hesum døgum trongdi til annað, enn politikarar, sum ikki hava stundir til fullveldi. Ein skandala
valstríðið er nógv broytt síðani gomlu siðbundnu veljarafundirnir høvdu størstan týdning. Hesir fundir eru at kalla burtur. Tann siðbundni parturin, sum eftir er, eru blaðgreinarnar og
men um hetta fer at javna seg, fáa vit at síggja. Í gjár fingu vit eitt annað margháttligt bræv. Hesaferð var tað Jørgen Niclasen, sum var farin í blekkhúsið. Hann er so fegin um, at tað hevur
gera. Tey, sum als ikki eru sannførd um at hjálpa flóttum í landinum, vaska sær um hendurnar við hesum uppskotinum. Men trupulleikin er bara, at flóttafólkini jú rýma av staðnum, tí har er ikki verandi
