politiskum flokkum hava sum fremsta mál at gera av við henda sama ríkisfelagskap, trygd, rættindi og vælferð. Summir beinan vegin, aðrir skjótast gjørligt. Tann sjeyndi og nýstavnaði ætlar at flenna at øllum

raðfest høgt, tí mett verður, at hon kann skapa øktar inntøkur, fleiri arbeiðspláss og harvið størri vælferð og trivna. Fiskivinnan hevur hildið lívið í føroyingum, og eiga vit at virða hesa vinnu høgt, men

vit høvdu áðrenn blokkstuðulin minkaði. Ella sagt við øðrum orðum: Blokkstuðulin tryggj­ar onga vælferð í Føroyum. Tvey avgerandi viðurskifti Tað sum hesin tinglimurin segði, kann í besta føri kallast

fyri umleið tveimum árum síðani. Hann tók nakað soleiðis til: "Tosa verður um vælferðina. Hvat er vælferð okkara?? Hon er her úti í sundinum, í bjørgunum, í bø og haga og í havinum rundan um land okkara"

fortelja, hvussu hetta skal gjaldast. Blokkurin, ið sambært somu tjóðveldisfólkum skapti "kunstiga vælferð" er skorin nógv, og tí verður minni til alt tað, ið ikki er strangt neyðugt, men bert gott at hava

num« var broytt til »Skattatrýst« ?»Arbeiða meira ? vælferðin minni« var broytt til »Arbeiði og vælferð« Um vit lesa innihaldið í tekstinum, so síggja vit skjótt, at yvirskriftirnar »Vøkstur í skattatrýstinum«

í lepum, er ein onnur søga, men eisini har hevði fólkið fingið nokk av lygnum, kúgan og vantandi vælferð. ? Tí tað var humanisman við sínum kravi um opinleika og rættvísi, sum átti heiðurin, tá ið Sovj

longri og enda við umleið 30 km tríggjar vikur undan maratonrenningini. Men vandi er í hvørjari vælferð. Ikki er ráðiligt at økja venjingina ov skjótt. Beinini mugu hava stundir at venja seg við at verða

slóðina øllum til frama. Latið okkum hvørki skapa ræðumyndir ella dylja tær. Tí vandi er í hvørjari vælferð, um vit vilja tað ella ikki. Tingini eru sjáldan bara svørt ella hvít. Tí ræður um at síggja og brúka

fáa vit tað. Landsstýrið hevur ikki fingið undirtøku fyri fullveldinum ? enn. Er prísurin lækkað vælferð, so er at egna við tí ? og um tað er hetta samfelagið, fólkið vil hava, so vinnur landsstýrið ljóð