í trýssunum til Havnar. Tey fingu fimm børn, Eilev, Oddmar, Eydnu, Dagfinn og Páll. At skriva minningarorð um mammu er ikki lætt, hvat skal eg skriva? Alt minnir um hana. Hon hevur altíð verið har, alt

Fyrsta jóladag 1966 slóknaði eitt av okkara bjartastu ljósum: Skaldið Martin Joensen, lærari á Tvøroyri er so ikki meiri millum tey livandi. Hold hansara! Andi hansara og navn slókna ongantíð. So bjar

hesa persónligu kvøðu við at heita á tykkum, sum nú stíla fyri á Sosialinum, um at endurprenta minningarorð faðirs míns við deyða Martins, sum hann skrivaði í blaðið 4/1-1967. Hóskandi hevði tað verið,

Fullvæl visti eg, at Finnur var álvarsliga sjúkur, men deyðsboðini komu sum eitt sjokk. Í juli mánaði var Finnur frískur og ferðugur suðuri í Vági og fylgdi pápa mínum, so lítið vardi tað okkum tá, at

og tað er við djúpastu samkenslu við foreldrum, systkjum og teirra, at vit skriva hesi fátæku minningarorð. Jógvan hjá Fritleif, sum vit vanliga róptu hann, tók við festinum aftaná pápan í 1982, bert 26

Hendan lagna gjørdist okkum tung Tú sum mátti fara so ung Harrin teg tók So at tað kendist sum á uttastu rók Ferðin ei gjørdist long Áðrenn tú hvíldi í tíni song Men tað tú kláraði at náða Var ikki at

Minningarorð um abba okkara Bjarna Hansen á Selheyggi í Klaksvík f. 2/12-1923 d. 10/4-2001 Eitt ár er liðið síðan vit mistu teg góði abbi, eitt ár við stórum tómrúmi og sakni. Dagurin, vit fingu boðini

Mikudagin 20. mars andaðist Inga Falkvard Danberg bert 32 ára gomul. Fýra dagar seinni varð Inga borin út úr Ebenezer, har ein tann størsta mannamúgvan tú hevur sæð til eina jarðarferð fylgdi Ingu til

Nú er Juul farin, og saknurin má vera stórur hjá Annu Gretu og Jarmundi og teimum, sum stóðu honum nær. Altíð var hann hjálpsamur og blíður at tosa við; ongantíð eitt ringt orð frá hansara munni. Tað

Fyri fáum vikum síðani hátíðarhelt felag hansara ein merkisdag, tá Karl hevði verið formaður í felagnum í samfult 25 ár. Lítið vardi nakran hesa hugnaligu løtuna, at hetta var síðstu ferð vit hittu ha