skaldskapur avmyndar veruleikan. Hetta er tískil bert ein mýta. Og sum vant er skrivingarlagið hjá Borges fast og neyvt. Tað er so at siga øvugt av tí í "Blindamannalandi" eftir H.G. Wells, tí Borges nýtir altíð

mala seint, so mala tey. Og tey mala rætta vegin, eisini fyri Kollfirðingar. Tí heldur hann framvegis fast við, at tað var rætt at at leggja saman við Havnini. ? At tað gongur eitt sindur strilti í fyrstuni

hevur skilt alt týdningarleyst burtur úr myndini, og í staðin skapað eitt formkonsentrat. Við at halda fast í týdninginum av sambandinum ella samanspælinum millum linju og lit, noyðir hon okkum at avvísa hugmyndina

Skal tann meinigi borgarin, og skulu privatar fyritøkur klára seg í framtíðini, eiga vit at halda fast við høvuðsvinnuna, sum hevur stóran týdning fyri land okkara. Fyri at borgarar skulu trívast sum sjómenn [...] fyri land okkara. Vit áttu at sæð hetta sum ein góðan stuðul fyri landið, og heldur roynt at hildið fast við manningina á skipunum og fingið áhugan upp hjá ungum røskum monnum fyri sjólívinum. Landið hevur

stórsteypadystinum ímóti HB var eg eitt slag av einum framherja, og tað riggaði bara væl, slær hann fast. Útgangsstøðið hjá Súna er at spæla har, sum hann verður biðin at spæla, og so at gera sítt allar

Stefan Radosavljevic, áleypara hjá TB. Stefan iðrar sum brendu málmøguleikarnar hjá TB, men hann slær fast, at liðið stríddist væl í dag, og tað kunnu teir taka við sær úr Sarpugerði. Støðan í Betrideildini:

sum kunnu avgera ein slíkan dyst, sigur vebjarin hjá Víkingi. Liðið er ikki sett enn, men tað liggur fast, at dómarin í dystinum í kvøld er eysturríkari. Dysturin er í kvøld klokkan 17 og hann verður at hoyra

hava nú tríggir leikarar afturat longt um sáttmálan. Talan er um tríggjar ungar leikarar, sum tó hava fast pláss á liðnum, nevniliga Bárður J. Hansen, Erling D. Jacobsen og Hjartvard Hansen. Bárður er fastur

væl. Men her hevur Jógvan Martin Olsen fleiri møguleikar at velja í millum. Liðskiparabandið steyma fast Atli Gregersen spældi sín fyrsta dyst, eftir at hava sitið uttanfyri í fýra dystir fyri at hava tveitt [...] liðskiparabandið var fram­vegis á arminum, tá dómarin bríksl­aði fyri seinastu ferð. – Tað er seymað fast, helt Atli Gregersen skemtiliga fyri eftir dystin og legði afturat, at hann var fegin um at sleppa

hevði uppi­borið at vinna dystin í Fuglafirði: – Eg haldi vit høvdu uppiborið at vinna, tað haldi eg fast við. Bæði liðini høvdu málmøguleikar, men eg vil siga, at vit høvdu størri mál­møgu­leikar enn teir