minningarorðum minnast virkisfelagan og heilsa honum fyri seinastu ferð. Dánjal hevði sera gott hegni til seyð og alt tað, sum er knýtt at seyðahaldi. Felagsáhugin fyri seyðahaldi knýtti okkum saman. Men tað var
hondum. Etir, at teir vóru komnir í rættina tann fyrra dagin, fóru teir aftur vestur á oyggj at taka seyð. Har gingu einir 40 seyðir eftir og tað eydnaðist at taka einar 30 av teimum í bakkanum og hann varð
keða seg, nú handilin ikki er longur. Heldur ikki, hóast hann ongantíð hevur tímað at fingist við seyð. - Eg havi ymisk onnur ítriv og einum nýtist als ikki at keða seg, sigur Leivur Kjærbo og í stovuni
at bíða. Fleiri fólk leggjast afturat og ímeðan bíðað verður, gongur prátið um stóra veðrin, vekt, seyð og frálíku útgerðina í snøgga bilhúsinum, sum eisini hevur spæl undir loftinum, sum er alt vanligari
eitt svar. Góður seyður Petur Skeel sigur, at hann í dag kann vísa á, at hann hevur góðan føroyskan seyð við glærfiti. Í vetur hevur hann havt 30 ær inni saman við einum góðum føroyskum brundsseyði, sum
at Allin og hon vóru gift, og meðan Allin var burturi, passaði hon hús, gekk til neytar og passaði seyð. Men tá ið børnini vóru hálvvaksin, fór Hilda at arbeiða fisk í Agnavík. Fyrst í sjeytiárunum fekk
eldri, er jarðarbrúkið framvegis frammalaga í gerandisdegnum. Hann veltir, hoyggjar og fæst annars við seyð og tað, sum har til hoyrir. Jørðina hevur hann fingið frábýtta, soleiðis, at nú er einbýttur hagi
starvaðist m.a. sum vrakari. Marius og Frida fingu seks børn. Honum hevur dámað væl at fingist við seyð, og til fyri fáum árum síðani hevði hann sína dagligu gongd "norðuri í Dal" í Vági, har familjan eigur
hálva øld, og eisini gingið á fjalli í bæði Norðra- og Syðradali. Tú hevur havt vælhildna trøð og havt seyð – tey siga mær, at tú hevur røktað trøðna og seyðin fyrimyndarliga, men Edmund hevur staðið fyri
ar fyri at skilja teir vakrastu veðrarnar burturúr og í eini roynd at lúka tað vánaliga slagið og seyð við breki, burtur. Teir sýna bæði brundlombini og veðrarnar, ið eru veturgamlir og eldri. Síðani tá [...] vóru tvævetur ella trævetur og onkuntíð fýra ára gamlir. Menn gjørdu sær stóran ómak at fáa góðan seyð til brund, og tað var ikki óvanligt, at fleiri keyptu sær veðr til brund í felag. Onkuntíð royndu [...] tað er kalt í veðrinum, men tað heldur Eliesar ikki, í hvussu so er ikki tá ið talan er um feitan seyð. Men tíðir broytast og nú hava fleiri fingið sær talju og spæl at fáa skinnið av við, so nú er tað