Tað kennist sera svárt at skriva minningarorð um pápa mín, sum í dag 29. November hevði verðið 74 ára gamal. Foreldur hansara vóru Johan Hendrik Jacobsen av Glyvrum og Jütta Jacobsen, f. Jørgensen úr Miðvági

Tað vardi meg ikki, tá vit frættu at Gunleyg var farin, at tað skuldi ganga so skjótt, frá tí at hon bleiv sjúk, til hon slóknaði. Vit komu at kennast á ungum árum, tá ið vit báðar komu at arbeiða í s

Eg minnist tá ið tú róði út við Erik, saman við Alexandur Kristiansen, sum Sámal Petur Petersen átti. Vit kallaðu keiina fyri Pidda'sa kei. Eg og Franklin bróður plagdu fáa fisk til mammu Hertu og Ing

»Hvat gott veitst tú,« kundi Vilhjálmur spyrja, tá ið tú møtti honum ella, »Veitst tú einki nýtt?« Síðan 1980 hava vit verið grannar, men eg hevði møtt honum áðrenn. Haldi tað var fyrst í sjeyti árunu

Hann vaks upp á Áarvegnum í Havn, har Hotel Hafnia er í dag. Terje tosaði ofta um umhvørvið á Áarvegnum og har um leiðir. Hann mintist m. a., tá teir løgdu lok á fyrsta partin av Havnará - sum jú rann

Skelkandi vóru boðini, tá vit frættu, at Emma var farin. Hugtungt er, nú okkara elskaða kona, móðir, systir og omma ikki longur er millum okkara. Seinastu árini var Emma nógv merkt av sjúku, men korti

Í góðveðrinum nú ein dagin, sá eg Helmu niðri í bygdini. Komin at húsum aftur sigi eg við konuna, at tað var so hugaligt at síggja Helmu aftur, nú hon sá so birg og væl uppløgd út, og kundi ganga utta

Kæri systursonur. Svár vóru boðini, ið mær bórust leygarmorgunin, um at tú var farin foldum frá í ferðsluóhappi. Tað var eins og tíðin stóð still, eg fataði ikki, at tú veruliga var deyður. Ikki fyrr

Tað er svárt at seta seg niður at skriva minningarorð um teg. Tú komst sum ein sólstrála inn í familjuna hjá okkum, saman við pápa tínum og systrini. Tú og systir tín vóru ógvuliga tætt knýttar at hvørji

Tann 25. januar í ár andaðist Bennrosa Mouritsen, 69 ára gomul. Bennrosa vaks upp í Klaksvík, men flutti seinni til Havnar. Síðan síðst í 60- árunum hava hjúnini Bennrosa og Rógvi búð í Hamarsgøtu, og