einglaveingjum Heim, Heim í fang Abrahams. Tí har heima eru hinir ævigu bústaðir og herniðri hinir ævigu armar. ----------- Heilsan frá sunnudagsskúlanum Maria

dagarnar og komandi tíðina, sum vit ganga lívsleiðina uttan Rosu og Ditleif. Vit leggja okkum í tínar armar og biðja um tína signing. Í Jesu navni Amen. Johan Sangur: (Orð: Kirt Franklin, Týtt: Z. Zachariassen)

ir á Sosialinum at samstarva, og hann var ikki ein stjóri, sum var bangin fyri at smoykja upp um armar. Krisjan var ein sera tolin maður, og nú tankarnir leita aftureftir, so var hann kanska í so tolin

sum tú metti høgt og stríddist fyri, ongan góðan áttu ella vórðu illa handfarin, breyt tú um um armar og fór til verka. Ja mestum tá eingin roknaði við tí, hevði tú eitt svar. Hetta kundi oftani vera

hvíldina heima í hinum ævigu bústøðum. Bústðaur er hin ævigi Gud, og her niðri hinir ævigu armar. Máttu hesir armar hildið tykkum uppi í komandi døgum, tit børn og barnabørn, Jógvan, Gerhard, Elfin, Maria

knøum í ymsar vinklar. Hendur og armar fingu síðani sama umgang, og serliga handmassagan var ótrúlig! So varð eg vend á búkin, og Walai trýsti aftur á føtur, bein og armar, áðrenn ryggurin fekk ein túr. [...] tað mesa tumlarnar og hendurnar annars, men hon fýrdi ikki fyri eisini at nýta føtur, bein, knø og armar, fyri at fáa mínar spentu vøddar at slappa av. Av og kom ávaringin: "Don't be afraid", áðrenn hon

veðri. Sólin fer eina ferð aftur at skína Borgarstjórin í Klaksvíkar kommunu hevur brotið upp um armar. Reklamuvirkið, hon var stjóri fyri og enn eigur part í, hevur lagt saman við øðrum virki, og hon

høvdu tikið, nú var ov seint. Men verðuleikin var so har. Her máttu allar góðar kreftir bróta upp um armar og so var farið til verka á nýggjárinum í 93. Nógv av tí arbeiði sum var neyðugt at gera var útsett

til dømis úr Íslandi er ?ein útrætt bróðurhond?? Nei, lat okkum takað saman lógvatøk, bretta uppum armar og byrja uppá at dagføra okkara skipanir á øllum økjum. Tá nústani vita vit, hvat í krevst av stuðuli

biddarum, børnum, kvinnum við smábørnum á arminum, og tey vístu fram tað ringasta av øllum, ongar armar ella fingrar, kúlut fólk. Tey bidda við at rætta hendurnar fram, forma tær sum eitt ílat og lyfta