betri tak á henni í steðgunum. Hóast túrurin er góður, so havi eg altso ætlanir um at gjøgnumføra hann á hestbaki, og ikki á egnu apostlunum! Órørdar náttúruperlur Úr Grótbrotinum gekk leiðin so framvið [...] nú verulig framstig síggjast á ferðini. Vegurin aftur til Havnar er nú í øllum førum longri, enn hann er til Vestmanna, so tað vendist ikki. Skjótari og skjótari Jú, skjótt er nú at fara um bygdina á

var í 1963. Karl var lættur av lyndi, og altíð var hann í góðum lag, og tað er mín metan, at hann hevði góða fólkatekkju og serliga helt eg, at hann gjørdi lukku hjá kvinnunum – tað øvundaði eg honum eitt [...] hevur hann her lagt dygdararbeiði eftir seg. Seinastu nógvu árini gjørdist Karl álvarsliga sjúkur av krabbameini í hálsinum, og vóru Katrin og eg og vitjaðu hann í Århus. Hóast sjúkan merkti hann nógv, [...] var hann bæði fryntligur og blíður við okkum, tá vit vitjaðu. Tá sáðst, at hann ikki fór at hava langt eftir, og so var. Tað var sum um eydnan ikki altíð var við Karl. Sum ungur drongur misti hann pápan

skipari nú høvi at royna seg við »Norðstjørnuni« hetta árið. Hann var tá 28 ára gamalur, hevði baldrast á sjónum, síðan hann var óviti, so hann hevði ongar trupulleikar at manna skipið við góðum fólki. Her [...] minni tiltiknum skipara og reiðara. Hann var raskur, ágrýtin og ein fiskiklógv, hevði arbeitt seg upp frá berum og skuldi nú sjálvur umborð á nýggja skip sítt, sum hann hevði latið byggja í Fraklandi. Útgerð [...] Hans J. Hermansen Hóast mín lagna skuldi vera, at eg kom at starvast á landi alt mítt lív, hevur hugurin til sjógvin altíð verið stórur, og eins og so nógvir aðrir føroyingar var eg mín fyrsta túr til

við øðrum makum. Men fyri mítt viðkomandi var Vágoyggin heimsins nalvi tá. - So vítt eg veit, býr hann framvegis í Vágum. Vit hava einki samband í dag, men vinkonuna havi enn. Ella Smith Clementsen: - [...] havi einki samband við hana í dag. Birita Mohr: - Tað var soleiðis, at eg hevði eina barnakerligheit. Hann var granni hjá okkum, og vit gingu nógv inn til hvørt annað. Vit vórðu so forelskaði, og so eina ferð

Skaalum vísir á, at maki hennara elskar ólavsøku - at møta fólki og práta - ikki endiliga tí, at hann sigur so nógv, men brosandi heldur hon fyri, at hennara leiklutur helst verður at royna at fylgja

hevur eisini onnur spøl: mála bil er eitt, har ?Lítli reyði bilur? kann málast ymsar litir. So koyrir hann niðast á skerminum við litinum, sum tú hevur valt. Eitt annað er orgul, har ein kann spæla tónleik

at spæla við. Hesar søgurnar eru tær, sum Palli Pumm helst vil hoyra, ­ tær, sum mest snúgva seg um hann sjálvan . . . "Mín fyrsta bók um Palla Pumm" er øll, sum hon er prýdd við bæði lit- og svørt/hvítum

eg vil gjarna nýta ta tíðina væl og uppliva umheimin við mínum egnu eygum, heldur enn at hoyra um hann frá øðrum. Við hesum sigi eg ikki, at eg ongantíð ætli mær aftur til Føroya at búgva. Tað kunnu verða

Isfeld arkitekt í Degi & Viku í kvøld. Albert ið er hollur í ráðum, dugir væl at lýsa greitt hvussu hann sær hesa arbeiðstilgongd yvirskipað. Í hansara greiðu niðurstøðu, at pengarnir stýra úrslitinum, haldi [...] Albert lýsir millum annað hendan vindtunnilin tveir blokkar hava skapt. Tað ljóðar ógvusligt tá ið hann lýsir eina møguliga loysn, við at bróta hendan niður. Men sannleikin er hin sami, hetta eru misstøk

inn í konsistensafeitt kom hon upp á turt í Havn og sást eingin møði á henni, og fekk hon sjálvan Hans Andrias Djurhuus at nevna seg í eini yrking henda dagin (sí grein eftir Óla Jacobsen). Lívið hjá