Loysnin hjá Tjóðveldinum er at taka fulla ábyrgd fyri landi okkara, samtykkja egna stjórnarskipan, gera okkum óheft av danska blokkinum og skipa okkum sum sjálvstøðug tjóð, har alt tilfeingið er ogn Føroya
tað ikki kundi passa, at feløg hansara fóru á húsagang uttan at páføra nøkrum tap. Tí settu vit okkum fyri at kanna hesi viðurskifti. Hevði løgmaður sagt sannleikan hendan dagin, so var støðan ein [...] fatur á teimum, so er tað ikki so, sum løgmaður sigur. Sosialurin hevur tí biðið løgmann útvega okkum búroknskapirnar, so teir kunnu almannakunngerast, men løgmaður svarar bert, at hann »hevur
lágur. Hetta er vandamikil gongd. Tí leita fleiri fólk sær uttanlands, so verða færri krónur í okkara egna skattakassa. Og tað er einki dulsmál, at skattatrýstið er høgt, ov høgt, og at ein stórur [...] úrslitið talar ikki fyri, at hesi fólkini heilt hava grein í sínum máli. Tað er ikki gott nokk, at okkara fólkavaldu skerja eina slíka veiting – og í álvara tosa um, at Føroya fólk fer at arbeiða
gsskapi við Danmark og Grønland«, so meinar hann altso, at vit skulu taka ábyrgd og fyrireika okkum upp á framtíðina... So vita vit tað – og so er tjóðarsemjan hjá Kristinu Háfoss tódnað niður
undrar eisini, at allir hini tríggir samgonguflokkarnir hava kúvent í hesum máli, og tað fær okkum eisini at misteinkja teir fyri lótir. Serliga Fólkaflokkin. Rodmundur Nielsen, sum var fra
vanliga borgaran. Og seinast vit hugdu eftir, vóru somu lógir galdandi fyri tingfólk sum fyri okkum onnur. Eitt er, at ein einsamallur tingmaður á hendan hátt ikki himprast við at fara lætt um
kvøld, hevur Sosialurin eisini sítt egna lýsingarblað - og soleiðis kunnu vit bjóða kundum okkara ta tænastuna - at koma í hvørt hús í landinum. Seinastu árini eru fleiri royndir gjørdar við slíkum
og førleikar eru avgerandi fyri, hvussu vit sum einstaklingar og samfelag fara at klára okkum í einum støðugt meira globaliseraðum heimi. So er spurningurin, um hetta er ein hugburður
áhugavert. Hetta merkir, at vit sum spakuliga eru at veg móti fullum sjálvstýri, saktans kunnu samráða okkum til eina nøktandi trygdarskipan, um vit droppa út úr ríkinum og ikki ynskja at vera verðandi undir
á sínum egna flokki, sum syndrast. Sjálvandi skulu vit vísa hógv í búskaparmálum. Men vit spara okkum ikki einans úr fíggjarkreppuni, og tað almenna eigur sjálvandi sína ábyrgd at hava virksemi
