date?in nakrantíð var á Valentinsdag síðsta ár. Eg var akkurát komin til Írlands, og ein maður tók meg út til eitt stað, ið kallast Glendalough, sum var ordiliga flott. Síðan fóru vit inní Dublin at síggja

henni var bjóðað at koma við til venjingarnar í Badmintonhøllini. Ja, tað ger stóran mun. Eg kenni meg betur og orki alt nógv betur. Haraftrat hava vit tað so hugnaligt saman, sigur Jensa Heinesen. Hon

ongar grensur. Alt tað sosiala fór í sor, og eg mátti velja millum at fara til avvenjingar ella drekka meg í hel. Tá drakk eg tríggjar fløskur av vodka. Í dag er hann turrlagdur og hevur tikið táttin upp aftur

sambandi: ?Eg eri sannførdur um, at flutningur við el-bilum er framtíðin, og henda ráðstevna hevur styrkt meg í trúnni. Jú fyrr vit í Føroyum síggja teir stóru møguleikarnar, sum liggja í elektrifisering av flutningi

tillukku við degnum við ynskjum um alt tað besta, og takk fyri tað, tit bæði eru og hava verið fyri meg og míni. ella

bøgarðarnar, um vit so kunnu siga. - Hesaferð havi eg valt ikki at taka bygdaløg við, men havi bevíst lagt meg eftir at mála tað, sum liggur uttanfyri bøgarðarnar. Jón Magnus sigur, at umleið helmingurin av teimum

ávirkan. - Eg ætli mær ikki at bakka ein tumma. Tað vóru 21 stillarar og bara 14 av hesum heita á meg at broyta støðu. Tí eru framvegis sjey, sum stuðla mær, sigur Brandur Sandoy, tá Sosialurin spyr hann

nú er hann heima aftur, har hann arbeiðir við nýggjum projektum. Tá eg hoyrdi hesu tíðindi, sló tað meg: Hví seta vit føroyingar okkum ikki í samband við nevnda milliarder og bjóða honum at gera eina ætlan

stuttsøguna »Summarkvøld við Rockall« Hátíðarhaldið endaði við felagssanginum »Landið eg bar við meg«, hjá Karsteni Hoydal, og so varð boðið til ein drekkamunn í Gamla húsi.

yvirhøvur hyggja eftir upptøkuni. Eg hevði roknað við, at 200 fólk fóru at hyggja, so hetta er stórt fyri meg, og eg eri sera glaður fyri tað, sigur Ári Danielsen. - Eg skrivaði sangin til ein vinmann, sum var