vegagerðina. ? Hetta er ein avtala, sum varð gjørd, áðrenn løgtingslógin um tunnilin varð samtykt og hon hevur púra onki at gera við tað eftirlit, sum Landsverkfrøðingurin skal hava av sjálvum tunnilsarbeiðnum

vegagerðina. ? Hetta er ein avtala, sum varð gjørd, áðrenn løgtingslógin um tunnilin varð samtykt og hon hevur púra onki at gera við tað eftirlit, sum Landsverkfrøðingurin skal hava av sjálvum tunnilsarbeiðnum

Símun hvør sína naska frísparksroynd, uttan at støðan á máltalvuni (sum framhaldandi ikki riggar sum hon skal) broyttist av hesum ávum. Eisini var talan um hópin av vandamiklum innleggum, og satt at siga

bóndin, Poul Mohr, doyði í 1920, og gólv varð lagt á í roykstovuni umleið ár 1920, sigur Osva Olsen. Hon sigur eisini, at vit í Føroyum eiga fleiri aðrar bóndagarðar, sum lýsa eldru tíðina. Framsýningin er

upplivingin á ferðini í Føroyum hevur verið, so svarar lítla Anna, at tað avgjørt eru lundarnir, og at hon nú er fiskiserfrøðingur. Fongurin í Nólsoyarfirði var nevniliga 45 seiðir. Og hinir næmingarnir eru

leikarar ella viðhaldsfólk leggja nakað serligt í. Tey fegnaðust heldur um útvarpslýsingina sunnukvøldið. Hon boðaði frá »at AFTUR í ár verður gulldansur í HB-húsinum«. Hvussu leingi hetta helt á, hava vit ikki

eru fyri alt árið. Vánalig útlit Kanningin vísir ikki bara, at støðan er nógv versnað seinasta árið. Hon er eisini eitt greitt tekin um, at vónirnar fyri framtíðina eru eisini syndarliga vánaligar Rói Hjelm

sannroynd, at alingin er í dag ein sera týdningarmikil og kærkomin faktorur í Føroyska búskapinum og hevur hon stóran týdning í hesum døgum, har tosað verður um ein sjálvberandi búskap. Tó er vandi í hvørjari vælferð

oyðilegði allan idyllin. Allastaðni er hatta og ger ónáðir. Ein donsk kona helt tað vera synd í rituni, at hon soleiðis skuldi verða sundurskrødd. Men einki er at gera við. Vit nærkast nú Boðanum, og skiparin hevur

í demokratiið. Vit hava í stóran mun gloymt at ein demokratisk skipan uttan samfelagshugaði fólk, hon stagnerar og gerst sum frálíður ein stór misskiljing. Appelerar man støðugt til tað veika og vesaliga