Arbeiðarverndarlógin hevur grundarlag í vernd móti vandamiklum maskinum. Í dag fevnir arbeiðsumhvørvi um vælferð, fyribyrging, best møguliga skipan av arbeiðið út um vernd móti vandamiklum maskinum. Um oljuídnaður

Skal vinnulív okkara fjøltáttast, og skal samfelagið hava búskaparvøkstur, sum er fortreyt fyri vælferð og fólkavøkstri, er íverksetan ein týdningarmikil táttur. Kemur ikki av sær sjálvum Ikki tí, íverksetarar

av tøknini. Raðfesting á hesum økinum verður avgerandi fyri at varðveita okkara mál, mentan og vælferð. Og verður rætt borið at, kann vitlíki, saman við aðrari tøkni sum t.d. tólmenni, við nýskapandi

havt mín áhuga, tey árini, ið eg havi sitið í løgtinginum og í landsstýrinum: sjálvstýrismálið og vælferð Føroya fólks. Sjálvstýrismálið Um sjálvstýrismálið er at siga, at verandi samgonga, ið eg eisini

rnar kundi verið settur saman við skipaðari frítið til veruligan sosialan góða - veruliga merkt vælferð -, heim, tíð til tað. Hetta merkir ikki vælferðar niðurskurð fyri samfelagið, men umskiping og gott [...] vælferðini. Sanni trupuleikin Sanni trupuleikin komandi árini, við Noregi í huga, er ikki lækkandi vælferð, minni lønir, men øvugt vandi fyri yvirupphiting av búskapinum av lættvunnum peningi, óvanligt fyri [...] . Gerst oljuvinna veruleiki er sjálvandi ikki stórir trupuleikar í at halda í hvussu so er somu vælferð við fullveldi, mett í reiðum peningi. Trupuleikarnir verða vælferðarsjúkur, sum heilsuskaðiligur

duga hatta har við lyftum. Onkur fer at lova gull og grønar tuborg á bensinstøðunum, onkur annar vælferð, onkur hálvthundrað metrar at svimja skjótt í, onkur, at pensjónsreformurin kemur, áðrenn reformurin

førleika grundleggjandi vælferðartænastur, tað kann man ikki. Tí er hetta onki minni enn eitt frával av vælferð til ein samfelagsbólk, sum frammanundan stríðist, og ómenniskjalig viðferð av menniskjum, sum krevja

er tað heldur ikki í danska imperiinum. Og so alt tosið um vælferðina, sum ikki má minka. Okkara vælferð er bygd upp av sveitta, knossið og hørðum arbeiði hjá teimum, sum nú antin liggja undir grønu torvu

Skrivingin hjá fullveldisfólki gerst meira og meira desperat, sum valið nærkast. Ragstrarróp, parolur og brigsl. Og nú fleyt so tað súra bikarið hjá Finni Helmsdal yvir. Løgið at Finnur skal kenna so

millum elituna og fólkið, tí vit her í Norðurlondum hava enn tað til felag, at vit ikki vilja selja vælferð okkara. Í hesum tíðum, har vitan gerst ein vøra, meiri enn fyrr, kann tað enda við, at bert tey ríku