tók lut í øllum arbeiði, ið vanliga verður roknað fyri mannfólkaarbeiði, hon kruvdi fisk, slaktaði seyð um heystið og var við í hoyna um summarið, samstundis sum hon kundi fáa abba mín, ið var av tí gamla

orku og tíð. Nógvir hagar verða tí røktir av øðrum, sum umframt røktingarløn sleppa at hava egnan seyð í haganum. Óneyðugt at siga verður hagin tá yvirskipaður, serliga um sumrarnar við nógvum tvílembum

kundi hvørt húski hava kúgv ella seyð gangandi, og í aðrar mátar fingu fólk seyð bíliga úr haganum, tá ið skurðfjøllini vórðu gingin. Hevði tú stórt hús, fekst tú ein seyð bíliga – og var talan um tvey eldri [...] eldri fólk í húsi, fingu tey kanska ein hálvan seyð bíliga. Hon sigur, at henni kunnugt, var tað avlopið av rakstrinum av Høvdahaga, sum gjørdist fyrsta íkastið til fiskavirkið í bygdini, og seinni komu

røkja urtagarðin, passa høsnini, hjálpa at fáa matin til sættis, kryvja fisk, hagreiða grind, fletta seyð og neyt, og til jóla - royta gæs. Og so vóru eisini heilt serligar uppgávur. Einaferð skuldi Magnussen

flyta heim aftur, tí Havnin, sum eg vaks upp í, var ein stór bygd. Vit búðu uppi undir Varða, høvdu seyð, og enntá ein hest. Har vóru nógvir grønir blettir. Tað er nú burturi, nógv er broytt, og eg haldi

fimtapláss frá Norgesmestaraheitinum sum sínar bestu plaseringar, gleðir seg til at smakka tvøst og seyð og nógv borðtennis. - Føroyar eru jú ikki kendar fyri sítt hektiska náttalív, so tað blívur nokk góð

seyður allastaðni og hann fregnaðist eftir at vita, hvat tey ætlaðu at gera fyri at friða ávís øki fyri seyð og fyri at varðveita havbotnin. Óluva Niclasen úr Javnaðarflokkinum segði, at í Javnaðarflokkinum

í mong ár á flakavirkinum, har hann var álitismaður og raskur sum fáur. Hann hevði stóran alsk til seyð og hevði gleði av hesum í mong ár. Hann var seyðamaður í Longudølum og hevði óført hegni til hetta

sítt myrkur yvir landið, tekur Berit seymimaskinuna fram og seymar pløgg, sum einki hava við sjógv, seyð ella aðra siðbundna føroyska mentan at gera. Hon seymar pløgg, sum líka so væl kundi verið ætlað til

Fjøllini skuldu gangast, og øll abbabørnini vóru samlað. Tað dámdi abba væl. Abbi og omma áttu nógvan seyð. Abbi og pápi gingu á fjall - ja abbi til hann var 80 ára gamal - men vit sluppu við, har gott var