fáa fólk í útbúgvingarørindum heimaftur eftir loknan lestur dregur hann skaldsligu ikonini Matras, Heinesen og Brú fram á torg. Útgangsstøðið er kykmyndin “Tríggir varðar.” Rætt hevur hann, at hesir tríggir [...] landslækni o.o. høvdu skipað Fróðskaparsetrið, enntá við egnum fæi og kautiónum? Og mundi flogvitið William ikki fara í eina styttri handilslæru, tí hann hevði ein handil at koma heimaftur til? Tíbetur kom

ð á víðum heimshavi – at meta javnt við eitt sandkorn á gólvinum í einari veitsluhøll – sum William Heinesen so tignarliga gjørdi heimskent.

liva har, hevur onkur sagt. Fyri okkum, sum búgva í Havn, er Havnin sjálvandi heimsins nalvi. William Heinesen kallaði eisini Havnina heimsins nalva, men legði aftrat, at Havnin var »den største by i mange

pegede han på Grønland. Da sagde kejseren: ?Din konge må være en mægtig mand?. Modsat ved vi, at William Heinesen beskrev Færøerne som et sandkorn på gulvet af en balsal. Men uanset forskelligheden på så mange

skulu vit ikki ES og skal hetta verða innanfyri ella uttan fyri ríkisfelagsskapin. Vit eru, sum William Heinesen segði, eitt lítið sandkorn. Vit kunnu nógv meira enn vit gera í dag, men tað krevur samstarv

yvirtrúgv. Nærum allir teir kendu føroyingar vit halda vera stórar menn í søguni, Janus Djurhuus, William Heinesen, Christian Matras, Pól F og aðrir, tjóðarbyggjarar, radikal og onnur so sum okkara listafólk

hanga orginalarnir. Eftir Mykines. Av Reyni Bundnir í leður standa Svabo ? Martin Joensen ? William Heinesen. Sum hyllaprýði. Sum idiotar. Men tit viðurkenna Guð og fyri hansara ásjón eru vit øll sunn

r" upp. Hetta var ein verkætlan, sum kostaði meiri enn tríggjar milliónir krónur, og sjálvt William Heinesen ivaðist í, um tað fór at bera til. Hann kallaði tað ørskap, men ynskti mær kortini góða eydnu [...] sjálvt hevur tikið stig til tey ella onnur, stóri áhugin fyri filminum um Barbaru og fyri Williami Heinesen uttanlands hava víst nógvum í Føroyum, at mentanin er so týdningarmikil, at tíðin er komin til at

hesum døgum verður í rama álvara tosað um, at Tórshavn, okkara ”løjerlige gamle hovedstad,” sum William Heinesen setti á heimskortið, skal gerast ein ”livandi universitetsbýur,”sum, kanska við avtøku av lógum

bæði á tí andaliga og tí borgarliga økinum. Í hesum sambandi kann vera vert at nevna tað, sum William Heinesen segði, tá hann bar fram eina kvøðu til Christian Matras, tá hesin fylti fimti: “Eitt tað sa