yvirtrúgv. Nærum allir teir kendu føroyingar vit halda vera stórar menn í søguni, Janus Djurhuus, William Heinesen, Christian Matras, Pól F og aðrir, tjóðarbyggjarar, radikal og onnur so sum okkara listafólk

hanga orginalarnir. Eftir Mykines. Av Reyni Bundnir í leður standa Svabo ? Martin Joensen ? William Heinesen. Sum hyllaprýði. Sum idiotar. Men tit viðurkenna Guð og fyri hansara ásjón eru vit øll sunn

r" upp. Hetta var ein verkætlan, sum kostaði meiri enn tríggjar milliónir krónur, og sjálvt William Heinesen ivaðist í, um tað fór at bera til. Hann kallaði tað ørskap, men ynskti mær kortini góða eydnu [...] sjálvt hevur tikið stig til tey ella onnur, stóri áhugin fyri filminum um Barbaru og fyri Williami Heinesen uttanlands hava víst nógvum í Føroyum, at mentanin er so týdningarmikil, at tíðin er komin til at

hesum døgum verður í rama álvara tosað um, at Tórshavn, okkara ”løjerlige gamle hovedstad,” sum William Heinesen setti á heimskortið, skal gerast ein ”livandi universitetsbýur,”sum, kanska við avtøku av lógum

bæði á tí andaliga og tí borgarliga økinum. Í hesum sambandi kann vera vert at nevna tað, sum William Heinesen segði, tá hann bar fram eina kvøðu til Christian Matras, tá hesin fylti fimti: “Eitt tað sa

Norðurlandahúsins hesi 25 árini rakti eisini eitt stað í solar plexus, tá vit eitt nú síggja William Heinesen, sála fara til upplatingina av húsinum í 1983. Øll hesi listaverk, allar hesar framførslur,

at fyri hvørja krónu eitt land letur listini, koma fleiri aftur. Høvdu Føroyar ongantíð átt William Heinesen, vóru tey nógv, sum ongantíð høvdu fingið at vita, at Føroyar eru til. Sama við listini hjá

íbúgvar, tá ið Janus og H. A. Djurhuus, Rikard Long og Nyholm Debess, Jørgen Frantz Jacobsen og William Heinesen, Símun av Skarði og Rasmus Rasmussen, M. A. Jacobsen, Jákup Dahl, Maria Skylv Hansen og onnur

tankarnir um, at einki fór at broytast, vóru eisini har. Vit høvdu lisið Halldór Laxness og William Heinesen, og vit lósu skaldskapin í tíðini – beatpoetarnar, Samuel Beckett og teir latínamerikansku

var eitt skrímsl, men hevði tað yndið, sum roynd og láturmild fólk eiga. Zacharias Heinesen hevði átt Perl­una, William hevði havt sína málara­stovu uppi á loftinum, og úr miðhæddini komu tónar frá ung­dómi