flyta seg saman og løgreglufólk, ið fjaldu seg og eygleiddu bólkin, sigur hon. – Tað var sera óbehagiligt, og tá vórðu vit kløkk, staðfestir hon, og leggur afturat, at orsøkin ikki var, at mennirnir sóu

tveimum persónum í drúgva tíð. Eg visti, at eg ikki hevði gjørt nakað skeivt. Men tað var kortini óbehagiligt, tí var bara ein lítil fótfeilur onkustaðni, kundi øksin falla. Men hon fall ikki. Eg hevði absolutt

vit sjúk og smitta onnur. Fólk seta afturlætnar spurningar, so tey ikki fáa tað svarið, sum er óbehagiligt fyri tey. Soleiðis sigur ein maður, sum hevur mist konuna. Konan var mamma. Sostatt eru eisini

umborð á einum fiskiskipi. Og so tekur hon tey keðiligastu tingini fram, eg føli tað sum eitt bæði óbehagiligt og keðiligt fornemmilsi, sigur Mortan Johannesen. Hann sigur, at hann hevur siglt síðani 1951,

áskoðaranir eisini tíma at hyggja eftir hesum kiksaðu tilverunum, sum vit annars bert hava eitt óbehagiligt tarnakrymp til yvirs fyri. Hvar hava vit sæð tey fyrr? Har er avdankaða dullan í alt ov strammum

so høgt upp í, at vit skulu ikki drepa kóp, sigur hann. Hann heldur eisini, at tað er rættiliga óbehagiligt at vera sameind við eitt land, sum hevur skipaða deyðarevsing. Men, hvørki vit, ella onnur, plaga

landsstýrið, sum bað Bárð Larsen gera eina frágreiðing um málið um skattafrádráttin hjá Eik. – Tað er óbehagiligt at stjórin, sum ongar royndir, og onga útbúgving hevur, sjálvur skal gera journalististiskar metingar

- Eg føli tað soleiðis, at Anfinn Kallsberg hevur lumpað meg. Og eg má viðganga, at tað er ein óbehagilig kensla. Tað sigur Lisbeth Petersen, løgtingskvinna fyri sambandsflokkin og limur í Fíggjarnevndini

hesum ætlanunum, og Peter Østergaard veit ikki, hvussu hetta fer at taka seg upp Men støðan er ?óbehagilig?, sum hann málber seg. Men hann sigur, at harafturat hava blóðroyndir víst, at ILA eisini er øðrum

Øll reageraðu, siga næmingarnir, og tíverri vóru eisini nógv, ið reageraðu neiliga. - Tað var óbehagiligt at ganga soleiðis, eitt sindur undarligt, siga næmingarnir. - Ein bilførari gav okkum fingurin