í Lopra á syðra armirnum á fjørðinum. Hetta er í veruleikanum eitt stórmál, tí talan er um nógvar hagar. Annars er støðan tann, at hvørja ferð, kommunan skal byggja út niðri við sjóvarmálum, er tað neyðugt

oluvinnan ikki í Suðuroynni, er óneyðugt at tosa um nakað annað, tí fiskiflotin er á veg av oynni, hagar kapitalurin er. Eisini Sofus Strøm helt, at tað var neyðugt at sambandsflokkurin markeraði seg til

Teir eltu tó eina slóð, men komnir um Markná, hvarv slóðin. Teir hildu leiðina fram til Vatnsoyrar, hagar teir komu tíðliga á morgni, uttan at síggja nakran mann. Tíðliga gjáramorgunin lætti mjørkin eitt

fær tú eitt veruligt flash back aftur til tíðina tá Tvøroyri var høvuðsstaður Føroya og tað var hagar fólk leitaði at vinna og seta bústað. Tvøroyri hugdi ikki norðureftir móti Havnini, nei, tað var hugt

altíð verið álitið hjá kalsoyingum við regluligum sambandi hagar í nógv ár. Teir røktu somuleiðis rutusambandið til Kunoyar, men tá tunnilin kom hagar í 1988 varð farleiðing sjálvandi niðurløgd. Fyrr í tíðini [...] hevur Barsskor eisini røkt rutusambandið til Trøllanesar og Mikladals, men síðani tunlarnir komu hagar í fyrru helvtini av 80?unum, hava teir bert siglt til Húsar. Men týsdagin kemur so broyting í, nú

an í samrøðu við El Mundo. – Leygardagin er ein boksidystur í Las Vegas, og eg vildi fegin farið hagar við vinum mínum, men tað kann eg ikki, tí eg havi ikki stundir. Eg tími ikki at gráta um tað, tí eg

Tindhólmi, og hann eigur eisini nýggjaru húsini í hólminum. Tað er tí ikki óvanligt, at hann ferðast út hagar, serliga um sumrarnar, og viðhvørt - sum nú - heldur hann nakrar dagar frí í Tindhólmi. Tindhólmur

lesa og tí er tað av stórum týdningi, at vit royna eftir at koma á hædd við studningin í Danmark, hagar meginparturin av lesandi ungdóminum leitar sær. - Serliga hava lesandi við børnum framíhjá góðar umstøður

góða smáttu at húsast í, tá vit eru har norðuri. Høgni Johansen sigur, at hesin hagi, eins og aðrir hagar, sum hoyra til Vestmanna, hava rottur, og roynt verður alla tíðina at minka um rottuna við at leggja

var háur himin – sólin skein oman og niðan, og Jústines Eidesgaard hevði vundið flaggið á stong. Hagar vóru vit boðin at støkka inn á gólvið at síggja hansara nýumvaldu, snotiligu hús. Jústines greiddi