at tað munar til ein góðan nátadag. Vit hava stívliga hundrað, nú komið er langt út á seinnapartin. Mala aftur og fram her eysturi ein tíma ella báðar tveir, til tíð er at venda vestur yvir aftur. Avgerð

gamla rennistrongin, og eg minnist at eg sum óviti var við til at taka í armin á rennistreinginum og mala runt. Vit kundu vera eini 10-12 hálvvaksin, saman við konu­fólkunum, sum tóku í armarnar á spæl­inum

sitandi. Sum seinni hálvleikur leið, fekk dysturin viðhvørt ein farra av uppvísing yvir sær, og tíggju-mala sigurin var ikki eitt vet ov stórur Dysturin í tølum Málskjúttar: Neistin: Annika Thomsen 6(3), Katrin

sigur, at higartil eru teir vælnøgdir við hesa royndina. Fimm mans eru við Mai og teir fáa tað at mala runt.

fóru vit at nýta orka frá djórum, til at velta markirnar og til flutning. Vatnkraft var nýtt til at mala korni og vindkraft til at flyta skip. Tað gekk betur og menniskjuni høvdu betur yvirskot til at liva

til longdar, men roynt verður at býta tey rímuliga javnt millum fyrra og seinna part av sendingini. Mala aftur og fram Ein skuldi kanska mett, at tey, sum eru vertir í sendingini, sita í frið og náðum í [...] er als ikki. Meðan vit sita inni í útvarpsstovuni, ganga tey trý, Ginna, Teodor og Hilmar Jan, og mala út og inn. Teodor gongur javnan út til faksmaskinuna fyri at vita, um okkurt gott bræv er komið. Hilmar

og ein loysn skal veljast fyrsta dagin, sigur Bjarti Thomsen, sum væntar, at myllan í Nólsoy fer at mala meira støðugt um nakrar vikur.

Tað hevur verið ein tungur burður at fáa vindmylluna í Nólsoy at mala, so at hon kann selja orku at hita hús í Nólsoy. – Men væntandi byrjar sølan av orku í ár. Tað skrivar Nólsoyar Orkufelag í roknskapinum

ítrótti av ymsum slag. Tú kanst eisini royna teg í til dømis at karða, spinna, flætta bond, kynda eld, mala korn, leggja snøru, stoypa ljós og tinsmykkur, siga fyrireikararnir..

Tá ið Jákup Sune Joensen hevur sagt hetta, leggur hann afturat, at hóast hjólini mala seint, so mala tey. Og tey mala rætta vegin, eisini fyri Kollfirðingar. Tí heldur hann framvegis fast við, at tað [...] ogsostatt eru teir blivnir partur í einum stórum apparati. ?Tí mugu teir eisini venja seg við, at hjólini mala nógv seinni nú, enn tey hava gjørt. Teir mugu venja seg við, at tann tíðin er farin, táið kollfirðingar