Tung vóru boðini, tá vit fingu at vita, at tú ikki var millum okkum meira. Hetta var, hóast heilsan var farin at bila, rættuliga brádliga. Tosaðu við teg stutt áðrenn, og tað var sum vanligt at hoyra

Eg var púra rólig, og var vís í at tað fór at laga seg inntil Ogga (Elinborg) ringdi og segði, at nú fekk hon ikki kontakt við Palla longur. Eg hoyrdi á Oggu at okkurt var galið.. og so var ! Aldrin f

Soleiðis byrjar Nyholm Debess ein sang, har hann minnist aftur á barnaárini. Tá ið deyðin vitjar, støðgar ein á, og lívið saman við honum ið farin er, avmyndast sum ein filmur. Serliga barnaárini og u

Ingibjørg, fødd á Slættanesi 26. juni 1926, deyð 8 decembur 2004 Hóast er kenni meg lítlan at skriva minningarorð um verforeldur míni, Dánial og Ingibjørg, so havi eg tó valt at royna. Eg haldi, eg tori at siga

Góði abbi. Hóast vit vistu, hvønn veg tað bar, vóru boðini tung at fáa um, at tú vart farin foldum frá. Eftir einum langum og virknum lívi á sjógvi og á landi fór heilsan hjá tær at bila tað seinasta

Ringt er at koma norður til Mikladals og vita, at tað manglar ein persónur, sum vit ikki skulu síggja meira. Abbi, eg dugi ikki at ímynda mær, at tú ikki ert ímillum okkum meira. Abbi var sum ein pápi

Ja, góða Maud, nú fór tú so brádliga. Eg visti, at tú var sjúk, men hóast hetta kom tað óvart á meg. Vit høvdu gjørt alt til reiðar at fara niðuraftur til Danmarkar. Men soleiðis skuldi tað ikki vera.

Hann hevði stákast við at sláa nýggja kirkjugarðin í Mikladali og var farin undir at hampa um tann gamla, tá ið hann brádliga gjørdist sjúkur og doyði. Tað var mamma, sum ringdi til mín og segði, at p

umsorgan fyri sínum og so mongum øðrum. Eitt nú hevur hon verið røsk at skriva brøv. Av og á hava minningarorð og aðrar heilsanir frá hennara hond verið at sæð í bløðunum, og onkra yrkingina hevur hon eisini

Tað er sera tungt fyri aðru ferð at skriva minningarorð um eina systur. Ikki tvey ár aftaná Synnøvu fór tú nú mín kæra systir Maud. Eisini tú Maud doyði so brádliga. Vit vistu, tú var sjúk, men vónaðu