pápi, sonur og beiggi. Má Harrin styrkja tykkum í stóru sorg tykkara. Æra verið minni um mín góða vin Pól Eyðfinn. Óli M
er liðin síðani Sigurd Bærentsen andaðist, koma minnini fram um henda mentaða mann og okkara góða vin. Sigurd var álitismaður og bygdamynd. Kirkjuni tænti hann bæði sum degnur og organistur, líka til hann [...] eri akkurát líka góður við hana enn. Við hesum fáu orðum, lýsa vit frið yvir minnið um okkara góða vin Sigurd Bærentsen – minni sum ikki verða gloymd, men goymd. Mads og Oda
vita vit ikki. Vit víta tó, at hetta prógvar ein sannan vinskap. Øll vildu vit óiva havt ein slíkan vin. Á ólavsøku í 1991 lógu teir lið um lið á Ríkissjúkrahúsinum til skurðviðgerð. Til alla lukku gekk
at eg havi ongantíð tosað við stoltari ommu enn Sólrun! Góða Jannet, tú vart Sólrun so ómetalig góð vinkona. Títt elskuliga lyndi og títt stóra hjarta, fløvaði og ríkaði Sólrun til tað allarsíðsta. Aldurnar
ávísan framíhjárætt at fáa teg at sita við mína lið í skúlanum. Og frá fyrsta degi átti eg nú ein besta vin við mína lið. Vit sótu lið um lið øll árini í fólkaskúlanum, studentaskúlanum og kvøldskúlanum. Vit
sína dagligu gongd í húsinum, og onkur búði eisini har burturav. Og so hevði hon eisini ein góðan vin í hundinum hjá sær, Tór. Men longu, tá ið Turið var stór smágenta, gjørdist mamman sjúk av krabbameini [...] læknarnir góvust við viðgerðini, og hon mátti dvína fyri sjúkuni. Vit eru mong, sum hava mist ein kæran vin. Men størstur er missurin hjá tykkum, ið vóru Turiðar nærmastu. Góðu Hanne, Niels, Sverri, Tóra, Monika
sum sakna. Skúlin/leiðsla, lærarar og næmingar siga Tóra stóra takk fyri alt og lýsa frið yvir góða vin okkara Tóra Nattestad, í vónini um at hittast aftur. ------- Poli
sum mest burturúr tí sum lívið enn hevði at bjóða. Sum hann ofta plagdi at taka til, tá hann saman vin vinfólkunum sat í góðum hýri "LEIKUM FAGURT Á FOLDUM EINGIN TREGUR DANSIN UNDIR MOLDUM..." Takk fyri
við teirra lið, sum ein mamma fyri allar dreingirnar. Vit hava mist ein góðan formann, venjara og vin. Saknurin er stórur hjá okkum og ikki minst hjá Haldis, Fróða, Jónas og Heðin. Má Harrin styrkja tykkum
mangan hátt, at hjá honum var kristindómur meir enn orð. Vit eru mong, sum fara at sakna ein góðan vin og bróður, hann hevur við Guds hjálp megna at víst eitt fyridømi, sum tey, ið eftir liva og aftaná [...] fullkomin og uttan enda. Við hesum fátæku orðum ynski eg at lýsa frið og signing yvir minnið um góða vin mín Kára. Absalon Absalonsen
