Tí kemur ráðið við uppskoti um, at í framtíðini skulu grønlendingar arbeiða í byggivinnuni, ráevnisvinnuni, ferðavinnuni og øðrum tryggum vinnugreinum heldur enn fiskivinnuni. Ráðið sigur, at eitt arb

liggja í tí skipan vit hava í dag har Føroyar ikki eru partur av ES samveldinum. Men soleingi fiskivinnan verður okkara høvuðsvinna er tað neyvan nakar sum trýr uppá, at føroyingar nakrantíð fara, at atkvøða

Føroyska fiskivinnan fær 145.000 tons minni í sín part frá NEAFC. Niðurskurðurin fer at svíða, sigur reiðarafelagið Føroyska fiskivinnan fær 145.000 tons minni í sín part í NEAFC-øki næsta ár. Tað er úrslitið

armar her og nú. Tí eiga myndugleikarnir at skipa fyri einari almennari CO2-ráðstevnu. Her skulu fiskivinnan á landi, skipaflotin, byggivinnan, oljuvinnan, Umhvørvisstovan, Jarðfeingi, politikarar og onnur

heimsins matdepil. Tað er tí beinanveging áhugavert at hugsað um, hvat Føroyar hava at bjóða. Sjálv fiskivinnan er eitt breitt øki, vit hava góðar førleikar, men eisini allar tænanstur hesum viðvíkjandi. Vit

fiskivinnu er tann hugburður, sum tey sonevndu ”lærdu” hava um vinnuna. Hann heldur ikki, at fiskivinnan er væl sædd í teirra eygum, og fyrrverandi formaðurin hevur fleiri ferðir merkt sær, at talað verður

verður skipaður soleiðis, at øll, sum vilja og duga, hava møguleika at virka í fiskivinnuni, og at fiskivinnan kemur okkum øllum til gagns.

hann tók til. Jónsvein Knudsen helt tí, at ein grunnur langt síðan átti at verið skipaður, har fiskivinnan og tað almenna rindaðu eina ávísa upphædd inn um árið. – Ein slíkur grunnur kundi so verið við

sjónum, men soleiðis varð tað ikki. Haldgrím upplivdi alla ta stóru broytingina og menningina, sum fiskivinnan á sjógvi og landi fór ígjøgnum í tíðini eftir kríggið. Hann var við Føroyingi, sum Óla Hans Olsen

sum ikki koma heim aftur eftir loknan lestur. Skeivt fokus Jógvan Mørkøre sigur, at av tí at fiskivinnan hevur so ilt við at fáa fólk í ófaklærdu størvini, so verður bert fokuserað uppá at fáa meira ófaklærda [...] Hetta er gamalt fiskivinnuøki, sum viðvíkjandi fólkasamanseting hevði tann trupulleika, at meðan fiskivinnan var eitt gott arbeiðspláss fyri menn, so var lítið og einki fyri kvinnurnar, sum ikki sóu sær annan