“Hevur tú fingið nakað at eta ... døgurða ... náttura”. Hetta vóru at kalla síðstu orðini frá mammu – orð, sum vit so ofta høvðu hoyrt áður. Hon hevði eitt ómetaliga stórt umhugsni og stóra umsorgan f
13. januar í ár hevði Frank kunnað hildið sín 60 ára føðingardag, men soleiðis skuldi ikki verða. Hervilig sjúka, ið skjótt fekk yvirtakið, rakti hann, og lívið fjaraði spakuliga burtur. Frank andaðis
Nú er eitt ár liðið, síðani tú so brádliga andaðist á Ríkissjúkrahúsinum í Keypmannahavn. Vit vóru í holt við at flyta úr Vestmanna til Havnar í desember mánað í fjør. Eg helt tað vera so keðiligt, at
í Egedesminde, har hann er grivin. Hann gjørdist bert 43 ár. Tá er Frida flutt til Danmarkar. Minningarorð um hann vóru í Det grønlanske Selskabs Årsskrift í 1913, har tað millum annað varð sagt: Under
Sunnudagin 24. januar komu boðini um at Hensar hevði lagt árarnar inn. Umframt at hava verið føroyska skúlaverkinum ein góður maður, so gjørdist hann eisini góður fyri KFUM skótaarbeiði í Føroyum. Han
arbeiddi eisini i bókahandlinum. Framúr sum menmiskja og tónleikari Jógvan Waagstein hevði hesi minningarorð um Herluf: Den 21. Marts døde Købmand Herluf Lützen, 46 Aar gammel. En snigende Sygdom skulde
mintist hann við virðing. Essa var eitt arbeiðsgrev Tá ið Essa doyði, skrivaði Dimmalætting hesi minningarorð um hann: Med Elieser Hansen (Essa á Kirkjuveg), der i Tirsdags afgik ved Døden, er en kendt og
Vit komu úr Grønlandi í 2001 og búsettust í Saltangará, har komu vit skjótt at kenna Hans Anton, Gunnhild og børnini. Hans Anton var av Strondum, og sonur Jacob og Torgerd Thomsen. Hans Anton var elst
Tað eru tey ræðuligastu boðini eg nakrantíð havi fingið, ið eg fekk hósmorgunin, at tú Rói var deyður. Tað kundi ikki bera til, tí hetta hendir ikki í okkara familju, havi eg hildið í langa tíð. Tað k
fram og talaði fyri honum. Tað helt eg, sum smádrongur, vera djarvt. Jú, eg fari at enda hesi minningarorð, um tey sum eg minnist frá óvita av, við signing og gleði. Jú, eg minnist eisini aðrar trúarkempur
