Jensiu og Jacob Eystaná. Varð í Grønlandi nøkur ár, men flutti til Føroyar aftur. Tá eg skal skriva minningarorð um mína góðu mostur, sum so brádliga varð tikin frá okkum, koma minnini fram fyri meg um allar
Elma varð fødd 25. mai 1953. Hon byrjaði á posthúsinum í Havn 1. september 1970 og varð sett í fast starv sum kantórassistentur 1. juni 1973. Hon arbeiddi fyrst í 80-unum eitt styttri tíðarskeið á Frí
Leygarmorgunin 8. apríl fekk eg tey tungu boðini, at mín elskaða omma var farin. Eg var sjálvsagt gott klár yvir, at omma ikki var heilt ung longur, og at hon ikki hevði havt tað so gott ta seinastu t
Eg ivaðist ikki í at hampuligt stóð til, tá ið eg fór til skips aftur. Men tá ið boð komu niður í messuna eftir mær, 1 1/2 døgn seinni, kendi eg boðini. Best sum várið er við at fáa fastatøkur, trýnur
Út á dagin komu sorgarboðini, at Petur Chrisitansen var farin. Tá rann mær tá til hugs, at júst sum dagurin var, soleiðis kendu vit eisini Petur. Friðsælur og fyrikomandi. Hevði virkað ósjálvsøkið í t
Tað kom óvart á okkum, tá vit fingu boðini um, at tú mín kæra systir var deyð. Væl vistu vit, at tú var sjúk, men tú hevði fingið tað eitt sindur betur, so vit høvdu ikki væntað at tú fór so skjótt. S
Tað vóru tung boð at fáa, at tú góði pápi ikki longur vart okkara millum, enn einaferð mugu vit sannað, at Guds vegir ikki altíð eru okkara vegir. Tá tú vart her í Randers til konfirmatiónina hjá Róa,
Góða elskaða omma, vit sakna teg. Takk fyri øll tey góðu minni vit hava um teg. Tú vart altið so góð við okkum. Vit minnast, at tú plagdi at koma við bussinum niðan at vitja. Ofta komst tú tíðliga, og
Bert fáar vikur frammanundan var hann her í Føroyum og vitjaði okkum, og tá tyktist hann vera rættiliga byrgur, hóast sín høga aldur. Kortini mundi hann kenna á sær, hvønn veg tað bar, tí hann hevði i
Saknið tungan harmin vekur at so dátt vit mistu teg, Harrin gevur, Harrin tekur, ei vit skilja Harrans veg; ei á foldum finnist tann, lívsins gátu grunda kann: Best sum sólin fagrast skúnur, deyðin in
