áður hevur sagt, at hann gongur ikki inn fyri vígslu av tveimum av sama kyni. Tað sama hava fleiri prestar í Føroyum eisini sagt. Vónandi vilja teir halda fast við sína støðu og ikki víkja frá henni, nú tað

Myllhamar heldur, at avtøka av brúðarvígslu í kirkjuni vildi forða fyri óneyðugum stríði í kirkjuni við prestar, hvørs samvitska og sannføring sýtir teimum eitt nú at víga samkynd. Kollvelting John Myllhamar ásannar

prestagarðinum, og at teir hava ov fáar felagar at skifta orð við um dagarnar. Eitt annað er, at prestar hava tagnarskyldu, og tí kunnu teir ikki tosa við onnur um trupulleikar hjá sínum sóknarbørnum. Tað

hava vent um og hava tikið við frelsuni, sum bert finnist í Jesusi Kristi (Aps. 4. 12). At enntá prestar og heilar kirkjur mangastaðni standa fram og siga, at vit kunnu liva og hátta okkum júst sum vit

sama hálvár, teir vórðu konfirmeraðir, men soleiðis er ikki longur. Á fundi 12. januar í ár millum prestar og skúlaleiðarar í Suðurstreymi varð avgjørt at fara undir eina nýggju lesiskipan, har hvør konf

um kvinnuligar prestar framvegis tekur seg upp ymsastaðni. Men satt at siga, eri eg lítið hugað at brúka tíð uppá at grundgeva fyri, hví kvinnur skulu hava sama rætt at virka sum prestar, sum menn. Vit [...] hava møguleika fyri at vita, hvat tað er, sum gongur fyri seg í henni, sigur Marjun. Kvinnur sum prestar Tá Marjun varð sett í starv sum prestur í Sæby í Norðurjútlandi fekk sóknin samstundis sín fyrsta

saman við foreldrum, har annar ella bæði roykja. Onnur av teirra idolum roykja: ítrottarleiðarar, prestar, læknar, lærarar, politikarar, nevndarformenn. Fyri at geva børnunum ein annan hugburð til hendan

at prædika í norskum kirkjum. Tí stovnaði hann saman við øðrum frákoyrdum prestum meinigheitina Prestar í eksil. Meinigheitin er framvegis virkin, hóast norski kirkjumálaráðharrin hevur boðað frá, at hon

øll tey vanligu liðini, so tí var hendan gudstænastan ikki petti øðrvísi enn ein vanlig. Tríggir prestar vóru við. Emil Olsen prestur á Eiði helt fyrsta partin av gudstænastuni, Bergur Debes Joensen, prestur

tænasta fyri Gudi, men tað er eitt privilegium fyri okkum at kunna vera við til at útbúgva komandi prestar og prestafrúur, sigur hann. Tey bæði eru eisini samd um, at tað er ótrúliga gott og mennandi fyri