menninir hóreiggja sær av. Hetta málið má geva okkum, sum alla tíðina tosa um yvirtøku, og teimum, sum rópa um fullveldi nakað at hugsa um. Tí tað skal meira til hesin enn bógslið.
undir pallin at lurta. Hvar man sat kundi fyri so vítt gera tað sama, tí ljóðið í rúminum var einki at rópa hurrá fyri, men tað var Clickhaze hinvegin. Bólkurin er við tíðini og royndunum blivin pussaður og
alla tíðina frá blitsum, og serliga var Gunnar Hjelm fegin, tá ið hann hoyrdi føroyingar heppa og rópa navn sítt. - Tað var bara so ótruligt, tá ið teppið fór frá, og tónleikurin dundi. Hann kendi bara
pátrúgv og víðgongdum høgrasjónarmiðum, ið summi her á landi (Guð má vita hvat tey billa sær inn) rópa upp á trúgv. Her er av sonnum ein ormur komin í garð okkara. Hesin ormurin (og hann trilkast í hvørjum) [...] Miðjarðarhavsbotni liggur í heljarskugga. Teir kjaftbreiðu ganga og darta við sínum skriftstøðum, rópa sína skammleysu óvitan út um allar geilar og unna teimum hvørki náði her ella handan, ið ikki vilja
hjálp frá tí almenna, manglandi viðgerð o.s.fr., so kemur eitt tíðspunkt, har viðkomandi ikki orkar at rópa meira- har man gevur upp! TAÐ MÁ IKKI HENDA! Eg havi móttikið fleiri hjartanemandi boð teir seinastu
førleikum. Les alt skrivið frá Læknafelagnum við at trýsta á skjalið undir lýsingini niðanfyri: Læknar rópa varskó.
himmalin, fólk fara til arbeiðis, eru úti við sínum kúm, ella tey henta plantur til matgerðina. Børnini rópa, tey ganga runt við fati á høvdinum og royna at selja fisk ella grønmeti. 25. oktober fór Vibeke aftur
viku síðani hingu teir í NSÍ við høvdinum, eftir at teirra avrik í Klaksvík ikki hevði verið nakað at rópa hurra fyri, og teir høvdu tapt 2-0. Hvørki í B36 ella HB vóru teir ovurfegnir um, at lokaluppgerðin
umboð fyri ymsu feløgini tosa um, hvussu tungt tað er at reka eitt ítróttarfelag. Tey, sum kanska rópa harðast, eru tey stóru feløgini, men støðan er allarhelst ikki betri í smærru feløgunum. - Nei, tað
loynda talvinum. Men høvuðsevnið í hesi kronikk er tað hugtak, sum ein kann rópa tað góða lívið. Er nakað til, sum vit kunnu rópa tað góða lívið? Um so er, hvat týdning hevði hetta hugtak hjá okkara forfedrum [...] ar mentir á radikalan hátt, okkara hentleikar margfaldaðir. Men hvussu við tí hugtaki, vit kunnu rópa lukku, sum er ein týðandi partur, og kanska hjartað, í tí góða lívinum? So merkiligt tað kann ljóða
