havi gloymt tína rødd babba. Tú var okkara mittpunkt. Vit eru von við, at tú ikki er heima hvørji jól ella til okkara føðingardagar. Vit hava ístaðin altíð samlast um tann dagin, tú kom heim. Hetta hevur

at eg innanhýsis royni at venja meg við tankan um, at abbi ikki er har meir, og at vit skulu halda jól uttan hann. Tær søgurnar, vit hava hoyrt í so nógv ár, teir smáu sangirnar hann plagdi at syngja og

starvsfelaga, Sørin Pram Sørensen. Ikki vardi tað okkum, tá ið vit skiltust eftir hugnaløtuna beint fyri jól, at hetta eisini fór at verða seinasti arbeiðsdagurin hjá Sørini. Hann varð brádliga raktur av sjúku

tætt knýttar at hvørjari aðrari og kom tað eisini so væl til sjóndar nú, tá ið Ingerð kom heim áðrenn jól at verða um ommu sína. Nú hvílir tú við síðuni av Inga, sum tú og Frank saknaðu so ómetaliga nógv og

tykkum. Hvørja ferð mamma hevur spurt okkum, hvussu og hvar vit skulu halda jól tað árið, havi eg altíð hildið uppá at halda jól norðuri á Eiði saman við tykkum. At vit vóru 16 saman síðsta jólaaftan og

nýggju um morgunin stutt fyri jól fyri einum tíggju árum síðani. Ein posa av karamellum í part og eina nissuhúgvu á høvdinum, og so gingu vit runt og ynsktu fólki eini gleðilig jól og bjóðaðu karamellur. Seinni [...] Seinni pyntaðu vit jólatræ og sungu Gleðilig jól so hart, sum vit kláraðu tað. Tað vóru eini jól, sum eg aldri fari at gloyma. Hvat við hini ferðini, tá ið vit fóru at gera bollasuppu heima hjá vermammu

Nú tað aftur eru jól, hugsa vit um Joen Jacob Gaard Joensen. Gubba-Jack, sum vit kendu hann. Og omba-Jack, sum dóttir okkara, Døgg, kendi hann. Hann helt jól saman við okkum í Sandavági seinasta ár. Vit [...] Vit vitstu ikki, at hetta fóru at verða hansara seinastu jól. Vit høvdu eini sera hugnalig jól. Einasta minus var – eina løtu – at Omba-Jack fekk mandluna. Hetta dámdi Døgg (sum er 5 ár, hon var 4 ár tá) [...] tá saknurin, sum alla tíðina er til staðar men sum gerst enn størri, tá løtur eru kenslubornar og jól eru. Eftir eina minnisløtu í Keypmannahavn, varð Jack jarðaður í heimbygdini, Skopun. Hetta var ein

tykkum, Jens Kári, Tummas, Hanus, Anja og dreingirnar Rúna og Bartal. Vónandi fáa tit eini gleðilig jól hóast ein stólur stendur tómur. Við hesum fáu fátæksligu orðum vilja vit lýsa frið og Harrans signing

sum einamest eykendi Atla var trúfesti, og eg kann nevna at eg øll árini til jólar, eisini seinastu jól, havi fingið føroyskan mat frá Atla, turra grind, spik, skerpikjøt, turran og ræstan fisk, lundar o

børnum teirra, ið øll duga/dugdu avbera væl til hendurnar í størvum og frítíðarítrivum teirra. Hvørji jól, tá ið eg var smágenta, fóru vit inn til ommuna at taka mát til jólakjólan. Sniðgivin klæði, ið døtur