Tað vóru tung boð at fáa um, at kæri starvsfelagi okkara, Ingrið Hammer, var farin. Væl vistu vit, at Ingrið stríddist ímóti herviligari sjúku, men at tað skuldi ganga so skjótt frá tí, at Ingrið gjør
Sitandi undir vetrarklædda sólgylta Grímsfjallli, inni í fjálgu stovuni hjá mostur og gubba, lítandi út á spegilsblankan Hvalbiarfjørð, við Lítla Dímun í einari dimensión, nærri enn nakrantíð, fyl
Týsdagin hin 29. januar hittust vit, húsfólk, skyldfólk, vinfólk og grannar til jarðarferð hjá Ingolf Samuelsen í Christianskirkjuni, meðan náttúran sang svanasong og klæddi seg í vakrasta vetrarbúna.
Fyri okkum í Havnar Róðrarfelag hevði Ingibjørg ein stóran leiklut í tí felagsarbeiði, ið vit dagliga hava. Hon bakaði bollar, gjørdi kakao og hugnaði um allar rógvarar, tá hon hevði stundir til tess.
Góða allar verðinsbesta gjógvaromma. Omma, bert ein lítil seinasta heilsan frá mær, nú omma er farin frá okkum her á fold. Siti niðri í Keypmannahavn og hyggi at myndini í vindeygakarminum, har omma o
Kristian Eirik, ella Iggi, sum vit vanliga róptu hann, var sonur Olgu og Samson Højgaard í Vestmanna. Sjálvt um farleiðin millum Vestmanna og Rituvík var drúgv og long, tá ið Iggi var smádrongur, var
Tað er nú gott ár síðani hendan meiningsleysa vanlukka hendi í Klaksvík og Høgni, hóast alt var gjørt fyri at bjarga honum, ikki slapp livandi frá tí. Tá man hugsar um tað, virkar tað so óveruligt, næ
Eftir lokna skúlagongd, fór hann til skips, og sigldi við bæði føroyskum og íslendskum skipum. Hann var m. a. við til at bjarga manningini á íslendska trolaranum, Goðanes, sum rendi á Flesjarnar í síð
Høgni var føddur 4. oktober 1929, og var hann tí fyltur 79 ár, nú hann andaðist. Høgni fór sum ungur niður til Danmarkar at útbúgva seg. Fyrst tók hann studentsprógv, og síðani fór hann at lesa guðfrø
Tað kennist tungt og so óveruligt at skula skriva minngarorð um mín elskaða systurson Hávard, sum var við í ferðsluvannlukkuni í Øravík tann 18 september í ár. Tað virkar so undarligt og meininsgleyst
