rindað fyri allar syndir og øll brek. Jesus kann fullkomiliga frelsa, endurreisa, grøða og uppafturrætta ein og hvønn, sum viðurkennir Hann sum einasta og fullkomna offur fyri okkara syndir, misgerðir, veikleikar

ikki út úr felagsskapinum. Vit eru øll vælkomin til hansara. Jesus talar ikki um stórar og smáar syndir. Hann talar bert um synd og syndarar ? og syndarar eru vit øll! Jesus møtir okkum við kærleikans

gleði, sæla valdar, ei sjúka, sorg og tregið eru har; tey heima eru ævinnar ótaldar. tí Jesus allar syndir teirra bar. 4.Tey lovsang syngja, um Guðs stóru náði at hann tey frelsti her í óndu verð; har er

ella aftra seg við, at biðja hana, m. a. tí, at tað er so torført at biðja fimtu bøn: »Fyrigev okkum syndir okkara, so sum vit eisini fyrigeva teimum, ið móti okkum synda«. Er tað nakað, sum vit alt ov ofta

sum er omanfyri rættin eftir lógini. Dávid prísar Gudi fyri, at hann náðiliga hevur fyrigivið sær syndir sínar. Fyrigevingin var tá eins og nú í hesum: at vit játta syndum okkara og biðja Jesus um náði

Bispur heldur, at tað í síðsta verður tað einstaka kristna menniskjanum, sum skal forsvara sínar syndir og liva við sínum gerðum. Støðutakanin hjá tí einstaka byggir ikki altíð kristilig virði, metir bispur

at broyta í sjálvum faðirvár, ið Jesus lærdi lærusveinar sínar at biðja. Ístaðinfyri at fyrigeva syndir okkara og fyrigeva teimum, sum móti okkum synda, so verður tað í hesari nýggju týðingini at fyrigeva

kanska fingið ta fatan, at Faðir vár skal broytast. Tað hevur ljóðað, at orðingin »fyrigev okkum syndir okkara« skuldi broytast til »fyrigev okkum skuldir okkara«. Hetta hevur fingið nógv at hvøkka við [...] skyldnere«; tað er úr Matteus, og soleiðis er vist yvirhøvur. Men á føroyskum eitur tað »fyrigev okkum syndir okkara«, og tað er tikið úr Lukasar evangelium. Standardformurin av Faðir vár á føroyskum, sum fólk

64, Dk. 438, Gfs. 5 1.Við Golgata eg friðin fann, har blóð Guds sonar niður rann; tað burtur mínar syndir tvóð, hans náði móti mær er góð. 2.Tað svárt var har á Golgata, tí øll mín synd á Jesus lá; hann [...] verð. 4.O, Jesus góði, lær meg sjá, teg hangandi á Golgata; í grøvina tú lagdur var, tí at tú mínar syndir bar. 5.Úr grøvini tú tó upp stóð, tá runnið hevði alt títt blóð; sum hvørja sál her tváa kann, tú

eitt Harrans veður! - Skittur í teg; Harrin svevur! Trýrt tú, tínar halgimyndir, fjala kunnu tínar syndir? Nei, bert tápulingar vilja heiður sín við stási hylja. Hendur tínar enn teg pína, tær, ið myrdu