Bill Justinussen Fornermaður útlendskur kapitalur Royndin at fáa fingrarnar í krúnuni á føroyska vinnulívinum, Havsbrún, miseydnaðust. P/f Varðin seldi sín partapening aðrar vegir, og ognin var varðveitt
för de resande lärarna. Hur kan en lärare boende i Tórshavn, som suttit mellan en och två timmar i bil, engagera sig i undervisningen på bygden och deltaga i att bygga upp ett musikliv, maken till det i
skulu. Bert spell fyri tey mongu, sum ongantíð komu fram. Ferð og trygdarbelti mugu vit sum koyra bil sjálvi taka part av ábyrgdini fyri. Men meginparturin av ábyrgdini fyri høgu deyðstølini liggur hjá
»Smykkedrømme« ein onnur, og á tí triðju stendur »Gigantisk Julemarked - til Danmarks vel nok billigste priser.« Rættiliga beinrakin, henda síðsta. Eg fall so fyri henni, má eg siga. Eg fái uppí aftur
skjótt á alfaraveg. Og hví ikki tosa hart um ferðslumentanina. Er tað ein náttúrulóg, at øll skulu hava bil. Um tann almenna ferðslan var bíligari og betri, hevði tað so ikki tikið broddin av okkara motormani
sjálvstýrismálum, Høgna Hoydal, føroysku týðingina av sáttmálanum. Talan er um sonevnda Human Rights Bill, sum upprunaligi sáttmálin við ískoytum verður nevndur. Ynskið teirra í Amnesty er, at sáttmálin verður
hansara og míni egnu. Vit kendust jú ikki. Tá vit nærkaðust, setti eg ferðina niður og eitt evarska líti bil høvdu vit eygnasamband. Eg smílti varliga. Hann sá so ræðuliga keddur út. Soleiðis er tað í øllum føri
Vit brúka tað hvønn dag. Tá vit koyra bil, keypa inn, spæla spøl, samskifta við vinir og familju, deila upplýsingar frá telefonini ella keypa ein pakka úr Kina, spælir KT ein týðandi leiklut. Kunningar-
hann eisini blaðstjóri á FF-blaðnum. Óli hevur ongantíð havt koyrikort og heldur ongantíð koyrt bil. Hóast konan og børnini hava koyrikort, og bilur er í húsinum, hevur hann ongantíð havt ætlanir um
vi skal flytte os fra storforbrug og forurenende fodaftryk til en ny måde at leve på. En renere, billigere og mere mobil livsstil. Ved at lægge disse værdier i vores unge, vil deres rolle være med til at
