ítrótt o.s.v. Omma hevur eisini verið ein eldsál í ítrótti, og serliga hevur Neistin staðið hennara hjarta nær, okkurt føroyameistaraheiti hevur hon eisini vunnið, so tað er ikki frá fremmandum, at 9 av 11

avskrivað av Daddu. Tað er tískil varðveitt og er í varðveitslu hjá okkum. Gad takkar oldurabba so hjarta­liga fyri vinskapin teirra millum og vónar, at teir skulu síggjast aftur. Síðan umrøður hann »de

millum tey trúgvandi. Hesin ger ikki fólk veruleikafjar og óvirkin, sum onkur vil halda. Nei, er hjarta okkara trygt í himlinum, so ganga vit við føstum fetum á jørðini ørindini fyri Jesus. Elsabet er

honum í dagliga arbeiðinum, serliga tá tað var seyðurin, sum talan var um. Tað var har ið hansara hjarta lá. Ikki tí, hann var raskur útróðarmaður og grindamaður, átti part í áttamannafarinum Miklingi,

Jesus: Hitt fyrsta boðið er hetta: (...)Harrin er ein. Og tú skalt elska Harran, Guð tín, av øllum hjarta tínum og av allari sál tíni og av øllum huga tínum og av øllum mátti tínum. Annað er hetta: Tú skalt

Hóast Edward Mortensen á vári 1915 stillaði upp til fólka­tingsval uttanflokka, var hann í sínum hjarta ein modernaður sjálvstýrismaður. Hansara høvuðs­mál var at fáa løgtingið demokratiserað, so at próstur

tú í Havn eitt tíðarskeið, á Sanatoriinum í Hoydølum. Tað kom tíðuliga til sjóndar, at tú hevði hjarta, hug og hegni, til at vera um onnur menniskju, og gjørdist hetta eisini lívsleið tín. Seinni fekst [...] unum. Tú fanst tín prins, um ikki á hvíta hestinum, so kom hann handan Hestin, og vann títt unga hjarta. Tú og pabba blivu síðani gift, og fingu tykkara fyrstu dóttir í 1963. At alt ikki er upp til okkum [...] aftur á Skálafjørðin, har tit búgva nú. Elskaða mamma, tað sum sermerkir teg sum persón, er títt hjarta fyri øðrum menniskjum, tína umsorgan og tína hjálpandi hond hava mong merkt. Sjálvt um tú hevði fullar

góðum tónleikarum, so er Emma mest sjónligi tónleikarin á fløguni, og hon syngur sangirnar av heilum hjarta ? erligt og beint fram. Jóannes Jakobsen hevur skipað allar partarnar av arbeiðnum við fløguni, og

kanska verið eitt hugskot, at etið eitt sindur minni, sigur Thorvald Stoltenberg. - Tað fløvaði mítt hjarta endiliga at sleppa at møta honum. Vit stóðu bæði og táraðu, og eg gjørdist veruliga heit um hjartað

eru: Hann ber seg rætt at, hann elskar, hann lurtar eftir orði Guds og hann eigur ein vitnisburð í hjarta sínum. Í triðja kap. aftur, skulu vit taka nøkur skriftstøð fram aftrat, sum tykjast torfør at skilja