ggi hennnara. Dóttur Hans Jákup, Hansa, sum býr í Leirvík, hevði eina góða og kensluborna talu um kæra pápa sín, sum hon sjálv tók til. Ein kundi hoyra, at her er ein dóttur, sum sá landskenda listamálaran
borgarum um diskriminatión verða savnaðar á hesum stovni. Tað merkir, at borgararnir í framtíðini kunnu kæra til ein og sama stovn, um teir halda seg hava verið fyri mismuni vegna kyn, rasu, húðarlit, trúgv [...] sosialan ella etniskan uppruna, politiska áskoðan ella seksuella orientering. Sum er, kunnu bara tey kæra, sum meta seg vera diskriminerað vegna kyn, rasu ella etniskan uppruna. Nýggi stovnurin avloysir verandi
í tíðindaskrivi, at fyritøkan ikki góðtekur nðurstøðuna hjá Javnstøðunevndini, og at blaðið fer at kæra nevndina fyri løgtingsins umboðsmann. Javnstøðunevndin sigur í síni niðurstøðu, at »Nevndin metir [...] til kr. 6.000, ella kr. 150.000 tilsamans« Sum nevnt hevur Dimmalætting boðað frá, at teir fara at kæra Javnstøðunevndina fyri løgtingsins umboðsmanni.
at Røkt, Magn, Effo o.o. ikki skulu hava loyvi at kæra SEV? • Meinar Johan Dahl, at FNU, Hagafelagið, Óðalsfelag o.o. ikki skulu hava loyvi at kæra avgerðir, har náttúran verður gingin ov nær? • Meinar
landsstýrismannin fyri mátan, hann handfór málið upp á. Tí gjørdu teir fýra floksformenninir av at kæra Johan Dahl fyri landsstýrismálanevndini. Í kæruni vísa teir á, at grannskoðararnir hjá løgtinginum
iliga Starvsstovan soleiðis sleppur at viðgera kærir um seg sjálva og í øllum førum ætlar hann at kæra til Løgtingsins Umboðsmann, tí soleiðis hann ein almennur myndugleiki ikki bera seg at. Hann sigur
styrkja tykkum í sorgini. Við hesum orðum vilja vit í Gongubólkinum lýsa frið og æru yvir minnini um kæra og trúfasta vin okkara Jóhan Joensen. Vit í Gongubólkinum
Hann ogon ber tey boðini fram: “Heilsa frá Johann, hvis tú kann!” Friður verði við minninum um ogra kæra Johanngubba. Heilsan “gubbabørnini”
karaktermyrða meg og onnur javnaðarfólk, uttan sjálvir at tola, tað allar minsta av atfinningum, uttan at kæra í eyst og vest. Men John Johannessen heldur, at hetta hevur so lítið upp á seg, at hann tímir ikki
sum vit føroyingar kenna so væl. Útferðarhugurin og hugurin at bjóða heiminum av øðru megin og so kæra móðurlandið, Føroyar, og føroyska fólkið hinumegin. “Markleys breiðist nú fyri tær fold” er fyrsta