12.11.2005 andaðist mamma mín Elna Clementsen og 2.10.2007 andaðist pápi mín Leivur Clementsen úr Skopun. Pápi var sjómaður alt sítt lív, fór til skips fyrstu ferð í 1927 og tað var sjálvandi við slup

Í dag, er eitt ár liðið, síðan vit vóru úti í Pálsstovu og hátíðarhild tykkara gullbrúdleypsdag. Nógv vóru komin at heiðra tykkum hetta kvøldið. Tit riggaðu so væl bæði, tað vóru øll sannførd um. Eitt

Vermøður hava eitt óheppi orð á sær, men tað er kanska mest í skemtisøgum. Fyri meg hevur mín vermóður alíð verið mær góð. Hon var ikki sum aðrar vermøður, hon var nakað fyri seg. Hon kundi vitja okku

Fríggjamorgunin bórust boðini um, at Bjørn Harlou, landsdjóralækni var farin, eftir drúgva sjúkralegu. Bjørn Harlou byrjaði sum landsdjóralækni í Føroyum seint í 1995. Í sínum arbeiði hevur hann serli

Í dag er júst eitt ár síðan tú so brádliga varð tikin burtur, og hettar fær meg at hugsa um, hvussu trupult tú mangan hevði tað, tá tú vart millum okkum. Góða Karin, tú vaks upp saman við systkjum tín

Jógvan var føddur við Gjógv, sonur Jóhan Joensen í Blásastovu frá Gjógv og Jørginu f. Mørkøre úr Skúlanum á Eiði. Hann var elstur av trimum systkjum. Tvær systrar komu aftaná. Hann var fimm ára gamal,

Christian og eg vóru starvsfelagar umborð á Norrønu í umleið átta ár, og vit komu at kennast rættiliga væl, og vit høvdu tað ógvuliga gott saman. Vit vóru ikki altíð líka samdir, men vit virdu hvønn a

í Nólsoy tann 26. juni 1927 og hon andaðist í Tórshavn tann 21. august 2000 aftan á eina langa sjúkralegu. Nú er hon farin heim til Jesusar. Sloppin undan sjúku og pínu. Mínir tankar leita til Ovild o

Finnur Lómstein er tann, ið hevur drúgvastu royndirnar í fyrisiting innan loftmiðlar í Føroyum. Hann byrjaði sum skrivstovumaður í útvarpinum 1. apríl 1963 og gjørdist seinni leiðari á fíggjar- og fyr

Finnur var sonur Eriku og Høgna í Syðrugøtu. Hevði tað gleði í eitt heilt ár at arbeiða sman við Høgna. Álitismaður, sum stóð fyri nógvum av tí laðingararbeiði, sum er gjørt í samband við landsvegin g