av Lava og varð vanliga kallaður Hanne á Lava. Tey fingu skjótt trý børn, men Honnu var ikki langt lív lagað. Hon doyði tann 19. februar 1905, einans 25 ára gomul. Tað var ikki lætt hjá einum pápa at sita

tykkar lívi rætt til lívsland handan lón. Úr heim’ tit eiga dygdir tær, sum alsamt megi menna, ið lív av nýggjum læa fær, so vón í sorg tit kenna. --- Í Selvindi er sorg í dag, nú Hanna fer til síni, sum

nostalgi og melankoli. List hansara er skemtingarsom, eyðkennilig fyri okkum øll og setur spurningar um lív og deyða á breddan. Stóra træklótan, sum listprýðir atrium á Glasi, telist millum høvuðsverk hansara

grái bert, sum onki ger tí so tað er við lívsins frymli, han makar mangt á síni ferð. Eitt ljós, eitt lív, ein sól, ið ber um himnaboga vítt á ferð, eitt skin, sum aldri líka er, mót oss sum manna hesa verð

ólavsøkuhýri. Hann kemur pyntaður til framførslurnar á ólavsøku, har tað væntandi verður rættiligt lív í. Hannibal og Angela duga væl at fáa børnini við og børnini hava tikið tey til sín. Niels Plys er

tað, at hann ger tað verk, sum verður standandi. Í hesum árum - 1906 og fram eftir var ríkt andaligt lív millum ungfólkið í Havn, tá var grundin løgd til tann skaldskap, ið nú fer at taka grund undir seg

Hans Andriasar innihaldi havi eg viðgjørt. Hinar partarnar verður tíð til at koma inn á seinni, um lív og heilsa gevst. Tí hevði mær dámt, at hann helt seg til málið meiri enn bara tað, at hann sigur í [...] skrivlig tøgn um hetta, inntil søgufrøðingurin, ikki bara sum sagt, heldur lívið í tí, men blæsur nýtt lív í, og fer út um tað “ganska land” við meiri enn einum ferili av staðfestingum við ódokumenteraðari

um stolna bumbu ella eina skitna bumbu. Hetta merkir at koyra geislandi evni á eina vanliga bumbu. Lív­frøðisligt vápn eru eisini torfør, og tí er mest sannlíkt at talan er evnafrøðislig álop, sum eisini

happaða, tí undirmetta í samfelagnum. Menniskjansliga lýsingin av bygdarspottinum Nelson, ið letur lív fyri at bjarga øðrum lívi, er gott prógv um hetta, og í søguni "Keglið" fáa vit úr munni mammunnar

sonur Arna og Karlu Dam. Sum avbygdarmaður kenni eg ikki til barnaár tíni, men havi skilt, at tað var lív í, har Hans Dávid var. Tú fórt tíðliga av bygdini at fáa tær útbúgving, tí fe­lags­skúlin var ikki