fortíðin ikki Jákup Magnussen í dag. Hann heldur fyri: -Tað einasta, eg ikki kann gera, er at drekka og spyr um tað er so nógv? Discobeiggin Jákup Andrias Magnussen er føddur í 1963 og uppvaksin í Trongisvági

- Spurningurin er tí, um nakað broytist, sleppur Javnaðarflokkurin fram at, spyr Tór Marni Weihe, valevni hjá Tjóðveldi. Val nærkast, og tað sæst á øllum brøgdum, at flokkarnir eru farnir at hvessa síni

til broytingar í umsitingarligum mannagongdum, og spyr samstundis hvørt løgmaður heldur, at broytingarnar eru í samsvar við stýrisskipanarlógina. Tí spyr tingmaðurin, hvør orsøkin er til, at løgmaður hevur

slíka støðu við at skerja stovnarnar so nógv, at náttarvaktir mugu sparast burtur í tað óforsvarliga, spyr hann. Hann heldur, at sigur, at hetta verður kallað at renna undan ábyrgd. Men politikarar renna ikki

Hey Rigmor Eg havi ein stóran trupulleika við 10 ára gamla soninum. Hann hevur eina kvotu til telduspøl uppá 2 tímar dagliga. Hetta ger, at vinmenninir tíma ikki heim til okkara, tí teir halda tað ver

hana, at tú upplivir tað sum, at tey bæði tvey fremja harðskap móti hvør øðrum, men á hvør sín hátt. Spyr inn til, hvat hon sjálv følir, og eggja henni/teimum til at fara í parterapi ella til familjuráðgeva [...] skalt tú royna at venja teg við at taka tað meira róligt. Lær at siga ”aja, gotter - ongin er deyður”. Spyr teg sjálva, hvat er tað ringasta, sum kann henda. Tað er ongantíð verri enn, at tú missir andlit,

Eisini so hon fær størri virðing fyri tær. Gev henni mótspæl, so hon hugsar seg um einaferð eyka. Spyr hví hon sigur so og hvat hon meinar við, tá hon kemur for gott í gongd. Tú mást ikki lova øðrum at

klárar at arbeiða altíð – heldur ikki tey, sum halda seg klára tað, tí tey brenna ljósið í báðum endum. Spyr teg sjálva: Hvør takkar tær fyri, at tú skræðir teg sundur? Fært tú so fantastiska løn, at tað er

dreingjum. Nú hevur hon so ein sjeik. Sjeikurin, sum er javngamal við hana, gongur inn til okkara, og nú spyr hon, um tey kunnu sova saman. Eg havi sagt nei, tí eg haldi, at hon er alt ov ung. Samstundis veit

vit einki søgdu, so uppdagaði sonurin, at okkurt var galið. Stutt eftir, beint aftaná ein døgurða, spyr hann, hví babba græt í bilinum. Og so fortaldi eg synunum, sum tá vóru 16, 22 og 28, at eg hevði