kórgenturnar syngja tað, sum hann hugsar, og sum eru hunda-komandoir: Sit - Ti - Verð - Far í kurvina og legg teg og annað tílíkt. - Um eg hevði gjørt eina tekning av synginum, so hevði eg teknað ein sjeik sum

um smáttu og høll. So veri tú, alvaldi faðir, tann hondin, ið leiða vil alt. At nýta við skynsemi legg okkum lagið. Við vissu, vit vita, væl valt.

fleiri førum ar­beið­ir beint í­móti sín­øum end­­­a­­máli, segði Jógv­­an á Lakjuni. Men Jógvan Ósá legg­ur ikki fingr­ar­nar í­mill­um í sín­um svari: – Mangan er skotið mær í skógv­ar­nir í »Álv­ar­a­tos«

Instant kaffi, fast food, manglandi svøvnur, áhaldandi larmur, rópandi miðlar, truplar relatiónir. Legg so afturat fíggjarligt trýst, trupulleikar í skúla, krevjandi arbeiði, ósvaraðir teldupostar, støðugt [...] í samskifti, fundir, møti, venjing, brotnar familjur, grátandi børn og drepandi kenslan av einsem. Legg so afturat tí, óttan fyri kriminaliteti, neyðtøku, ráni og misnýtslu. Plussa hetta við 365 dagar um

hesum sama hami fanst eisini eitt polit­iskt hjarta. Tjóðskaparliga kálv­føð­­ing­in kemur úr báðum legg­um, og longu í 1965-66 er hann nevndarlimur í Unga Tjóðveldinum. Hann stillaði upp til løg­tings­val

hevur strítt tað góða stríð nú er skeiðið runnið, kom hvíldin blíð. Nú verður friður, her enda er spæl legg boða tín niður, tú nýtti væl kom Harrin teg biður at skoða himnasal. Hvíl í friði góði vinur. Ærað

dystur. Jóannes hevur eisini roynt seg sum leikara í øðrum feløgum, og var millum annað eitt stutt legg í Noregi. Hann hevur verið høvuðsvenjari hjá fleiri liðum í bestu deildini hjá bæði monnum og kvinnum

skál av reyðum linsu­vellingi”. Skriftin og fornuftin siga, at um tú nakrantíð skalt náa á mál: ”So legg av tað, sum tyngir”. Søren Kierkegaard sigur tað meiri avan­serað:”Renn ikki ørindi í tilveruni, men

javn­an at hoyra í miðl­u­num við sínum beinraknu grein­ing­um av dagsins poli­tikki, har hann ikki legg­ur fingrarnar ímillum, um tað so eru gerðir hjá hans­a­ra egnu partafólkum ella mót­støð­u­fólk­um

viðlíkahald av grøvini og ei­na árliga prestavitjan, at hann slep­ti hesi ætlan. Hann vildi ikki á­legg­ja sínum eftirkomarum hetta stríð­ið. Tískil er hann grivin í Kald­bak, har innskrivtin á hansara