at rópa harðari og dansa lystiligari og detta av Vaglinum í berum mótmæliskæti. Opinleiki við opnu ánna. Lat teg upp, lat teg upp. Sesam, Sesam. Fakfeløg dylja einki. Øll fáa alt at vita um lønarkrøvini
meldur av lívi. Tá vóru ikki garðar húsanna millum, men fleiri áarløkir, sum allir runnu í Skarðsánna; tann stóra lívsæðrin mitt í bygdini. Guðrun og eg vóru saman tíðliga og seint øll barna-og ungdómsárini
(Sjúrðargøta 17), Hanna og Tórheðin Jensen (Tróndargøta 49) og Jón Tyril og Elsebeth Elnarsdóttir (við Ánna 72). Í Syðrugøtu verða tey: Sólarn Solmunde og Agnes Mortensen, (Deildarvegur 2), Oluffa og Martin
Hammer, Sjúrðargøta 17 Hanna og Tórheðin Jensen, Tróndargøta 49 Jón Tyril og Elsebeth Elnarsdóttir, við Ánna 72 Í Syðrugøtu : Sólarn Solmunde og Agnes Mortensen, Deildarvegur 2 Oluffa og Martin Joensen, Úti
vindurin var so nógvur, at hann tók ruskbingjuna av ruskplássinum høgrumegin, og syfti hana mitt oman í ánna. Christina Waag Villadsen hevur tikið myndina
einum bygningi. Hevur tú nakrantíð hugt eftir lagaðu brúgvunum runt um í landinum, eitt nú brúnna um ánna í Funningi, so sært tú, at ovasti steinurin í lagingini, bindur alla grótlagingina saman. Hetta er
fyri at fíggja skattalættan til hægru inntøkurnar. Men okkum nýtist ikki altíð at fara um ánna eftir vatni – og tann djúpa tallerkin hava vit longu uppfunnið við skipanini, sum lands
endurgeva føroyskar miðlar. Skil tað hvør, ið skilja vil... – Vit plaga at siga, at summi fara um ánna eftir vatni. Men í hesum føri fara teir báðir Skúvadal og Beiti ikki einans um áir, firðir og sund
innast høgrumegin eru bóndahúsini (býlingurin) á Oyrareingjum, og beint yvir av teimum hinumegin ánna er á Heyggi. Hesin garðurin er sum kunnugt tikin til royndarstøð, og eina tíð var hann embætisgarður [...] Kambur. Dalá rennur møk og ringir seg í stórum buktum á slættanum. Vit síggja tvær stórar brýr um ánna, og tvær eru afturat frammanfyri. Vegurin um niðastu brúnna, Stóru Brúgv, sum er gjørd heilt av
byrjaði tú har á heysti sama ár. Ein dagin eg stóð framman fyri vindeygað heima í stovuni, og eygleiddi ánna, sum førdi tað fossandi vatnið út á sjógv, kom eitt bræv frá tær. Tú skrivaði til mín, at um eg kom
