vit um, hvørjum stúra vit fyri? Natúra og mentan, børn og djór, gerandisdagur og høgtíðsdagur, politikkur og átrúnaður, býlív, bygdalív og sjómanslív, veður og vindur, familjulív og arbeiðslív. Og alt

einum valstríði. Hetta fekk meg at hugsa, hvat tað er at vera menniskja og hvat tað í grundini er, politikkur gongur út uppá. Eitt tað fyrsta, ið rann mær til hugs vóru beinraknu orðini hjá danska sangaranum [...] skulu lurta eftir borgarunum og møta fólki í eygnahædd. Vit skulu hava eitt býráð fyri borgaran. Politikkur snýr seg um at vilja, og tí er tað so umráðandi, at vit vilja og velja tað rætta. Jú, nógv verður

hava fult uppiborna rós fyri, at hann mótvegis H. H. og Balle dugir at bera seg pragmatiskt at. Politikkur er jú »det muliges kunst« , sum Bismarck tók til. Slíkt pragmatiskt arbeiði koma tveir forblindaðir

KT-felagið nevnir m.a. í skrivinum, at málið er farið av kós, og teir siga seg rokna við, at verandi politikkur á økinum kann gerast álvarsliga tyngjandi fyri KT-vinnuna. Eisini nýta teir rættiliga hvassorðað

her sær tíverri út til at vera ein onnur tilelving aftan fyri hesa dáragerð í Løgtingi. Hóast politikkur og átrúnaður er atskildur í Føroyum, liggur kristni hugburðurin ovaliga í medvitinum hjá nógvum

felag, sum arbeiðir rættiliga sjálvstøðugt og oftani leitar á økjum har aðrir ikki eru. Teirra politikkur er eisini, tá teir fara inn í eitt nýtt øki sum tað føroyska, at fara teir uppí hetta arbeiði 100%

tí hugsað verður meira um, hvat andlit skal umboða Føroyar mótvegis Danmark. Tað er nokk minni politikkur og meira umboðan í tí. Út frá hesi sannroynd royna flokkarnir at koyra spíðskandidatarnar fram

landi. Óført, so fitna tey ungu, sum eru vorðin eldri, ikki, og eldarbyrðan lætnar. Skilagóður politikkur, haldi eg. Loysnin er sera einføld. Latið fólk arbeiða til tey doyggja. Sum frøðingurin segði í

må ikke blive en sag for de få, for enkelte partier..« Um Jóannes Eidesgaard hevur gloymt, hvat politikkur snýr seg um, ella um hann ger eina vitleysa roynd at taka leiklutin frá grønlendsku flokkunum,

og skil fyri pengum. Tá vit tosa um útreiðslur og tørv, eiga vit at meta hann í mun til ráðini. Politikkur er kompromi og raðfesting. Tí eiga vit at meta viljan hjá einum sitandi stýri eftir, hvussu stór