Tórbjørn var sjúkur, men tað vardi okkum ikki, at hann skuldi fara so knappliga. Tórbjørn var valdur í umboðsráðið hjá Havnar Sjúkrakassa í 1971, í nevndina í 1979, formaður í 1990 og formaður var han
Hann lá framyvir køksborðið - við tí brúna kaffikrússinum í høgru hond - kaffiroykurin leitaði sær upp ímóti loftinum. Eitt ár var ligið síðani hansara elskaða blóma følnaði, tey vóru á gullbrúdleypsf
Tung vórðu boðini vit fingu í mei, at Tina varð farin so brádliga. Eg vil við hesum fáu orðum takka tær fyri alt, tú hevur verið fyri meg og alla familjuna. Takk fyri títt blíða og milda lyndi og tín
Hósdagin 26. juni 2008 vóru 82 ár síðani mamma mín, Ellemia Gregersen, var borin í heim úti í Heiðunum. Henda sama morgun dró hon andan fyri seinastu ferð í heimi sínum í Gøtu. Við hennara síðsta and
Sunnukvøldið 22. juni var veðrið av tí fagrasta. Sólstøður, har fjøllini stóðu so prúð og klár í høgættarlotinum. Hetta góðveðurskvøld andaðist Sigbjørg Jacobsen, fødd í Nólsoy, búsitandi í Havn. “E
Tungt er at seta seg niður at skriva nøkur orð um pápa mín, sum var so nógv fyri meg og mína familiu. Fyri knapt 18 árum síðani bleiv okkara einasti beiggi knappuliga tikin frá okkum, í allar fagrasta
Mær dámdi sera væl at fara niður í kjallarin, inn til Hjørleif at hyggja at meðan hann prentaði ymiskt. Fyri meg, í barnastødd, var hendan prentimaskinan ið Hjørleif brúkti í frítíðini, ógvuliga stórs
Ingi var tann, ið tordi alt og segði alt uttan at leggja fingrarnar ímillum! Hann hevði ein harðan tóna í almenna politiska kjakinum. Óansæð harða tónan, var hann samstundis eitt elskandi menniskja. I
Góða Ruth. Tómligt kennist tað, nú tú ikki ert ímillum okkum meira. Neyvan vardi tað okkum, at lívsleið tín skuldi gerast so stutt. Í oktober 2008 fekst tú staðfest krabbamein, fór til Danmarkar at sø
Maria og Dávur fingu 20 eydnurík ár saman, til Maria seinasta summar andaðist eftir stutta sjúkralegu. Vit ynskja at skriva nøkur orð til minnis um Mariu, og hvat hon hevði at týða fyri okkum. Vit hav
