Men nú er vent í holuni. Meðan vakrar ætlanir vóru um privatiseringar, so tykist núverandi vinnumálaráðharri als ongar ætlanir hava – uttan at tileinkisgera ta íløgu, sum privatu e
Føroyskur politikkur snýr seg alsamt meira um persónar, og politikarar gera sær meira og meira dælt av hesum. Vit kunnu spyrja, hví so er. Í Eygsjón var svarið, at tað er valskipanin – tað
Veljarakanningarnar hava ikki verið mjúkar við Javnaðarflokkin alt hetta valskeiðið, og sambært teimum, so stendur illa til hjá Javnaðarflokkinum. Men hetta kann nú broytast. Ikki tí
Cowboypolitikkurin hjá sitandi samgongu í Uttanríkisráðnum hevur sum øllum kunnugt ført til, at ferðavinnan bara er ein viðfáningur av sær sjálvari – og er forfjónað til eitt kustaskap í
Í síðstu viku fingu vit so tey gleðiboð, at BankNordik lækkaði rentuna á sethúsalánum frá 5,8 til 4,75 prosent. Tað er sjálvandi at gleðast um, men hetta er sum at vinna í lottarínum,
Vit kunnu skjótt verða samd um, at tað ikki er serliga smart, at ein løgtingsmaður sendir slíkar insinuerandi mailar til umhvørvisaktivistar. Men. Og her er eitt stórt MEN. Hví kunnu vit ikki skjó
Tað var rørandi at síggja innslagið í Degi og Viku í gjárkvøldið, tá sjónvarpið var heima og vitjaði Eydnu Skaale og spastiska son hennara, sum ikki er sloppin til ergoterapi, tí at eitt stríð mil
Vit plaga at siga, at Føroyar eru ikki meira enn ein hampulig gøta í Keypmannahavn. Tann myndin er slitin og yvirdrivin. Men bera vit kortini saman føroysk viðurskifti við donsk, so skuldu vit
Og rætt hevur hann. Reiðarafelagið er eitt gott dømi um tað, at menn sum eru eina frægast fyri, fella fyri freistingini at bróta samanhaldið, sum eigur at vera – bæði millum reiðarar og m
Fyri so vítt er hetta sama modell, sum vit hava hoyrt áður. Jóannes Eidesgaard var eisini skjótur úti við sínari hugsan – at hesin leisturin »fekk málið um Skálafjarðartunnilin aftur á beint«
