kommunu við uppskotum um samstarv ímillum báðar kommunurnar. ­ Eftir, hvat eg havi skilt, eru teir m.a. áhugaðir í samstarvi á skúlaøkinum, um sløkkiliðið og um havnalagið. Fáa greitt at vita Leivur Hansen

útbjóðing í Hvíta økinum Total er eitt av feløgunum, sum hevur fingið lutað øki vestan fyri Hetland. M.a. hevur felagið fleiri teigar tætt upp at føroyskum øki. Eitt nú í økjunum, sum liggja beint upp at teimum

varð sleptur í gjørdum avtalum við danir. Hildið var, at vit høvdu sett okkum sera stór mál, tá vit m.a. settu okkum fyri at fáa javnvág á fíggjarlógina í seinasta lagi 1998. Hesum máli, og nógvum øðrum málum

Flogbóltssamband Føroya er annars farið undir miðvíst venjingararbeiði við báðum A-landsliðunum. Landsliðið er ikki úttikið enn, og tí var í fyrsta umfari vant við teimum leikarum sum til dagliga leika

um viðurskifti sum teir ikki kenna nóg væl. Nógvar talvur og uppgerðir eru eisini í bóklinginum, m. a. ein uppgerð sum vísir broytingina í inntøkunum hjá fiskimonnum seinastu 10 árini. Betri sáttmáli enn

fyrifallandi arbeiði, torvagravi, sum tað har kallaðist, var eitt skifti á sjónum, matrósur til hann fór á A-pressuna sum blaðmaður. Um hetta mundið var tað, at hann av álvara fór at skriva. Tá tað so bar til [...] slepti hann blaðmannastarvinum. Fyrsta bók hansara kom í 1953 og nú gjørdist hann kendur rithøvundur, m.a. við bókini »Natten i venteværelset«. Í 1980 doyði fyrra kona hansara, tá er tað hann skrivaði »Ravnen

helst bert Óli Jacobsen, sum enn ikki hevur fatað. Avleiðingarna av hesum fjalda stuðuli kunnu vit m.a. lesa um í frágreiðingini hjá ?Det rådgivende udvalg? frá november 1997, og eisini í greinini hjá Kjartan

skipum, til hann sum 19 ára gamal fór at sigla við donskum skipum. Burturi í heimi og einamest hjá A. P. Møller sigldi pápi meginpartin av ævi síni, sæð burtur frá tí tíðarskeiði hann gekk til stýrimann

Kelduviðgerð og háttaløg eftir Kára Jespersen og Jens Paula A. Nolsøe. Føroya Skúlabókagrunnur. Tórshavn 1997. 128 síður. Av øllum lærugreinum á hvørjum stigi hon so kann vera, man søga og ikki minni søgan

»rósuvatn«, tá hann kom fullur heim á nátt, ella tá hann var grovur og óflýggjaligur við hana og m.a. tosaði »niðrandi um útsjónd hennara«, meðan fólk var hjá, fyri nú bert at nevna okkurt heilt lítið [...] hana eftir meira skipaðum reglum, síggja vit í umrøðuni av yrkingini »Cello«, frá 1933. Hann sigur m.a.: At lesa hana er sum at sita einsamallur inni á eini vínstovu ein seinnapart í einum stórbýi ? kanska