og mamma, Inga f. Simonsen, var ættað av Viðareiði. Barnaárini vóru ótrúliga góð. Vit høvdu neyt, seyð, gæs, hønur, hund og kettu. Rossið Floru minnist eg eisini. Tá ið vit vóru í Havnardali í torvi, tá
tað eru umleið 80.000 seyðir í Føroyum, flennur hon hart og sigur "Eg elski seyð, kundi tað ikki borið til at fingið ein seyð upp á pallin ...?" Nakað hon heilt víst fer at fáa upp á pallin eru børnini
og tað hevur Carola longu lovað, at henda Føroyavitjanin verður ikki tann seinasta. Henni dámar væl seyð, og sum eg skilti tað, hevði hon einki haft ímóti at ein seyður kundi verið við á pallinum hetta kvøldið
vaks upp saman við systkinabarninum Stig Heinesen, góðan hug til jarðarbrúk og at fáast við neyt og seyð. Teir báðir høvdu um hendur ”Weisa” trønna. Andreas keypti sær seinni trøð uppi á Sundsvegnum. Hann
mangar mátar frá vanliga gerandisdegnum aðrastaðni, tí nógv tíð fer til djórini. Familjan hevur bæði seyð, ross, neyt, hundar, gæs, dunnur og kaninir. Men hesin gerandisdagur broytist eisini, tá farið verður
nýggjar vinir at fáa ta siðbundnu høgtíðarmáltíðina. Øll, sum hava ráð, slakta eina kúgv ella ein seyð, og býta kjøtið í tríggjar partar. Ein partur fer til tey fátæku, ein til vinir og grannar, sum ikki
nýggjar vinir at fáa ta siðbundnu høgtíðarmáltíðina. Øll, sum hava ráð, slakta eina kúgv ella ein seyð, og býta kjøtið í tríggjar partar. Ein partur fer til tey fátæku, ein til vinir og grannar, sum ikki
À Sandi er tað kanska størri framtíð í at spæla golf enn tað er at hava seyð. Um hetta er hugsjónin hjá Pálli á Reynatúgvu og øðrum á Sandi, skal vera ósagt. Men undir øllum umstøðum eru teir komnir heilt
grind, skjóta fugl, ella taka havhestungar. Tað er eisini ivasamt, um tað verður loyvt at fletta ein seyð í kjallaranum. Taka vit Áland sum dømi, so er ikki loyvt at veiða fugl longur, tað er heldur ikki
harmast um lagnuna, sum Dímunarseyðurin fekk á sinni Tykir mær tað harmiligt at fara so um fæ Fyrsta seyð í Føroyum var meg listi enn at sæð. Í dag tykist tú ”Klaksvík tú Norðoya móðir” at vera svong. Er