Fíggjarliga sperdar familjur rópa neyðarróp. Pengarnir strekkja ikki til meira enn at yvirliva, nóg illa tað. Landsstýrið og Løgtingið mugu traðka til við átøkum beinanvegin, soleiðis at tað enn ber til

undir órættaða. Vinmaðurin helt um órættaða, sambært ákærda, men slepti, tá ið órættaði byrjaði at rópa. Les eisini: Øksarálopið: Kunnu fylgja blóðslóðini langa leið Ákærdi segði í morgun, at tað var um

verða broytt. Trupulleikin er, at tað stendur í lógini, at tann, sum sær eina grind, hevur skyldu at rópa grindaboð, annars fær viðkomandi 25.000 krónur í bót. Ferðavinnan sigur, at hetta fær ferðafólk at

mælti Cult ungum fólki til at hoppa í kaldan sjógv við einari Cult-dós í hondini, meðan tey skuldu rópa »góð orka vinnur al­tíð«. Hetta skuldi sjálvandi tak­ast upp, og restin er søga. Tó tóku ungu fólkini

veðurfyribrigdið við veksandi hita í Kyrrahavinum, El Nino, viknar. Ístaðin fáa vit tað, sum veðurmenninir rópa El Nina, sum elvir til fleiri stormar og ódnir. Hin orsøkin er, at sjógvurin har á leiðini er heitari

stendur uttan fyri og rópar. - Fyri Guds skyld, opna hurðina. Í bakgrundini hoyra vit ferðafólkini rópa, skrivar blaðið. Fleiri ávaringarljóð ljóða úr stýrhúsinum, ein ávaring, sum skal fáa flogskipararnar [...] eru tað ljóðini frá, tá skiparin roynir at bróta seg inn í stýrhúsið við øks. So hoyrist skiparin rópa: - Opna so hesa helvitis hurðina. Klokkan 10.40 hoyrist ljóðið av einum veingi, sum rakar fjallasíðuna

frá heimastýrisflokkunum. Tað er bara heilt ótrúligt, at teir sum umsita málsøkið nú á áttanda ári, rópa út í almenningin, at tað er...” væl hugsandi, at viðurskiftini hjá útlendingum í Føroyum verða ein

hetta mátti blíva ein góður dagur. So skótt vit komu út til upphitingina, byrjaðu áskoðararnir at rópa og klappa. Tað var heilt spesielt, og eg má bara bera eina stóra tøkk til allar áskoðararnar leygardagin

Óðinshædd, var tað nattúrligt, at hesi fólk hildu fram við somu skipan. - Síðan eru øll tey, sum vit rópa tey vanligu skriv­stovufólkini, komin undir somu skipan, og nú at enda eisini postboðini og tey, sum

tøgnin, tað er líka sum alt ljóð av dekkinum er burtur. Meðan eg standi í leytaranum hoyrist ein rødd rópa úr maskinrúminum: "Símun Hans" ja, hon rópti mítt navn. Og har var ongin í maskinrúminum. Tað reistist