bangin, men fáa fullan stuðul frá teirra stjórum, tíðindaleiðarum og øðrum. Tí tað kann verða óbehagiligt, tá tú verður hóttur við stevning og øðrum. - Hetta skal tó ikki skiljast sum, at vit siga at alt

Alt tað, sum eg virðismetti, alt tað, sum gjørdi meg til eitt menniskja – at eta góðan mat var óbehagiligt, eg kundi ikki skapa, tí eg fekk ikki hugsa, gleðin frá seksualdriftini var burtur – alt hetta

hvussu hann hevði upplivað alla hesa fjølmiðlaumtalu um hetta mál. - Hetta hevur verið ræðuliga óbehagiligt. Eg eri politkari, men vit eru eisini øll menniskju. At vera viðgjørdur aftur og aftur á ein slíkan

Øll reageraðu, siga næmingarnir, og tíverri vóru eisini nógv, ið reageraðu neiliga. - Tað var óbehagiligt at ganga soleiðis, eitt sindur undarligt, siga næmingarnir. - Ein bilførari gav okkum fingurin

vit eisini at liva við bumbuhóttanunum og tí, sum tað ber við sær. - Men tað kortini rættiliga óbehagiligt hjá teimum, sum er til staðar, har bumban brestur, legði hann speiskliga afturat. Hann heldur,

undir land. Umframt at hava stongina við, varð eisini roynt við snarum. Hetta vera eitt sindur óbehagiligt, tá gjálv var í sjónum, og tað var kalt. Tá gjørdi sjóverkurin seg eisini galdandi. Eisini slapst

stráluviðgerð, fimm dagar um vikuna í fýra vikur. Hetta var gjørt í juni og í juli og tað var ikki so óbehagiligt. Nakað av irritatión í húðini og so negativa ávirkan á langan, sum hevði við sær leyst lív. Bjarni

umborð á einum fiskiskipi. Og so tekur hon tey keðiligastu tingini fram, eg føli tað sum eitt bæði óbehagiligt og keðiligt fornemmilsi, sigur Mortan Johannesen. Hann sigur, at hann hevur siglt síðani 1951,

Elisabet Skaalum. - Eg var í undirklæðum og hevði allatíðina lakið um meg, so tað var ongantíð óbehagiligt upp nakran máta, greiddi Elisabet Skaalum frá. - Vinmenninir prika meg eitt sindur, so eg havi

Tað var ikki behagiligt at fáa slíkt. Tá fólk skriva dulnevnt á netinum, so er tað sjálvandi óbehagiligt, men at fáa eitt bræv skrivað og sent heim, tað líkist svartasta ongum. Eg havi ongantíð dulnevnt [...] nátt sum dag, men tað ger hon ikki longur. Eg føli, at har eru fólk, sum eru heilt ólukksáliga óbehagilig. Fólk sum skriva og senda slíkt, tað eru persónar, sum hata meg inniliga. Ummælarayrkið hevur ongantíð