boð um at møta klokkan fimm. Hetta var ein langur dagur at koma ígjøgnum. Bert at eta og at ganga og mala í býnum, tað var alt vit kundu gera. Vit høvdu ikki so frægt sum áhuga fyri handilsgluggunum og kundu

vunnu krónunum - og fyri at seta ferð á búskapin. Mitt í skeiðnum, tá hjólini aftur vóru farin at mala, hevði tó verið rætt at slept skattalættanum. Men Sambandið stóð tá tíverri einsamalt. So, HPS pellar

landi á fyrsta sinni.” Líkindini vóru ring, eitt vindblak kom út av landi, treiv í bátin. Hann tók at mala í kring – á ymsar bógvar – vóð um æsingarnar. Tá rópti Kornus: “Nú fer hann!” Tá mælti Sívar róligur:

høvuðspallurin er. Skjótt kemur Kashmir á pall, og festivalstemningurin er komin í hæddina. Summi mala í klingur vilst og rastleys, eins og tey ikki vita, hví tey eru endaði á G!, meðan njóting, hvíla

at tala um arbeiðstíðirnar. Eg havi enntá sjómann og tað ger tað ikki lættari at fáa tað heila at mala runt. Ein møtir til arbeiðis klokkan 7 um morgunin og dagstovnarnir opna ikki fyrr enn klokkan 7.30

orkestrinum býr í Danmark og hevði hoyrt um kappingina. Tað er ein longri søga, men so fór hetta at mala í mínum huga. Og so var táverandi tónleikalærari mín, Klaus Telling, við uppá hugskotið, og hann spældi

o.a. kostar nógv. Stuðulin, ein fær her heimanífrá og frá møguligum øðrum stuðlum, fær ítróttin at mala runt, sigur Guðmundur. – Tað hevur verið at trupult at finna stuðlar. Teir hava ikki havt eyguni opin

fimmogtjúgu oyra knappaðu blusuna upp og avdúkaðu síni surrealistisku eydnuhjól og fingu okkum at mala rundan um okkum sjálvar í elektriskum heilaskjálvta vistu vit at guð eisini hevði skapt sólina og

eitur Morgun - KÆRLEIKI. Tá er gamla lívið farið, og eitt nýtt byrjað. Lívskvørnin, sum sá út til at mala okkum í ørviti, brotnar, og nú kann okkurt nýtt føðast. Nú er tað ikki fyrrapartur, men morgun, og [...] bróta málið og máliskur. Tann tónin undirstrikaði, hvussu møðsamt tað kann vera at hoyra lívshjólini mala, tá alt bara ljóðar sum rutina og ein umbering fyri tómleika. Hendan yrkingin er meira jarðbundin

uppaftur óhepnari er tað, at teir innføddu hava lyndi til at sleppa sínari dagligu tilveru og ganga og mala rundanum hernaðarstøðina og vóna og vænta, at teir verða bidnir til arbeiðis og harvið kunnu vinna