serliga galdandi í Føroyum, sigur hann. -Føroyar hava eina serstøðu sum eitt lítið máløki við egnari mentan og egnari søgu. Fjølmiðlamenningin er ein partur av føroysku søguni, har bløðini hava virkað sum

fiskarættir, sól og politiska korruptión. Í trý ár búðu Heidi og Regin í býnum og lærdu seg mál og mentan og vóru virkin í einari lokalari kirkju. - Italienarar larma nógv meira enn føroyingar, sigur Regin

styrkt. Myndatekstur Føroyski sjúklingavegleiðarin, Elionora Olsen, kennir bæði føroyskan hugburð og mentan umframt donsku heilsuskipanina. Og tað týdningarmikið, tá ið hon skal hjálpa sjúkum føroyingum á

sannleikan. Gev lygn durafjórðingin. Gev okkum næstakærleikans fløva. Gev okkum aftur haldgóða føroyska mentan. Tað biðja vit um. Tann deflatiónin (niðurfrysting) av landskassans fígging, okkara politikarar framdu

um at argumentera, er elsta lærugrein sum er til, og stavar hon heilt afturi úr fornari grikskari mentan. – Skal eitt innlegg vera gott, so mást tú eisini arbeiða við tí. Argumentini skulu halda, og boðskapurin

fyri trýst ella kreppu, nýggja samgongan heldur okkum vera í. Samgonguskjalið kemur undir evninum mentan inn á fleiri áhugaverd mál sum t.d. menning av musikkskúlaskipanini, endurnýggjan av sendineti k

upplagt at brúkt ein føroying sum ráðgeva, heldur enn onkran danskara, sum einki kennir til føroyska mentan, heldur Ingvald á Kamarinum. Hann leggur eisini dent á, at tað ikki ber til at seta serskúla á stovn

Suðurameriku. - Hetta var fantastiskt. Fór avstað, forvitin og óbangin, og tók til mín av máli, mati og mentan. Minnist enn fyrstu dagarnar har eg ikki fekk ein bita niðurum av øllum hesum fremmanda og øðrvísi

vinnarar hvønn einasta dag, hvønn tíma, hvørja løtu. Tit eru eitt við klettar og fjøll. Eitt við mál og mentan. Eitt við fortíð og framtíð. Eitt við landið; eitt við tjóðina. Og okkara tjóð sigrar hvønn dag,

at kom­ið við einum tílíkum upp­skoti. Teir hava tað heilsu­verk sum hóskar til dansk­an búskap, mentan og mannagongdir. Føroyar, eitt serstakt land Men so er ikki í Føroyum. Ikki nokk við, at embætis­fólk