væl upp. Steingrim var við tí seinra bátinum, og kom hann á sjúkrahúsið væl seinni enn hinir. Sama kvinna setti knyglar í brýr og fýsti at honum, hví hann ikki var komin saman við hinum? Hetta danska sprund

hava lagt seg út í føroysk viðurskifti í 600 ár. Tað man ikki bila, um ein tjóðveldismaður ella -kvinna ávirkar avgerðirnar í Fólkatinginum í nøkur ár, hóast bæði hond og rødd Tjóðveldisfloksins eru føroysk

holt við at viðgera bíbliutýðingina, har skrivar hann m.a.: »Eg haldi, at hvør hugsandi maður og kvinna fata tað, at ein slík umseting av teirri heiløgu skrift, sum varð gjørd av Victor Danielsen við ein

hann eisini gjørt sær álvarsamar tankar um tað. - Tá man hugsar um eitt brúðarpar, so eru tað ein kvinna og ein maður, sum ganga upp eftir kirkjugólvinum. Dóttir mín skal giftast skjótt, og eg veit, at

føroyska kvinnan á Fólkatingi nakrantíð. Og nú gjørdist ágrýtna fólkaflokskvinnan sostatt triðja kvinna í Føroyum, sum kundi verið beinleiðis vald á danating. Lagnunnar speisemi var tó, at tað var sokallaða

tað ikki at fáa Eivør at taka ímóti síni virðisløn fyri at vald til bestu songkvinnu. Hon er jú ein kvinna, sum av sonnum má sigast at kenna eitt sindur til, at jørðin er rund, tí í løtuni ferðast hon víða

taka til orðanna og royna at verja ófødda barnið? Seinasta dømið er mótstøðan móti uppskotinum um at kvinna, sum biður lækna sín um at fáa framda fosturtøku, fær boðið ráðgeving fyri at veita henni og ófødda

eru leidd at síggja. Og ein av avgerandi faktorunum í tulking okkara av hesum veruleika er málið. Kvinna er fráviki Merkingarreglar, sum eru partar av máli, eru ikki natúrligar, tær eksisteraðu ikki, áðrenn [...] jarðarmóðir. Men vilja vit partú vísa á, at talan er um kvinnu ella mann, ber til at nýta bæði -kvinna/kona og -maður alt eftir lívkyni: tingkvinna/kona, tingmaður; landsstýriskvinna/kona, landsstýrismaður

segði, at meðan teir prátaðu, nevndi Tóri ommu sína, Malenu norðanfyri Garð, sum var ein gudsóttandi kvinna. Hon hevði mist mann og son í bjørgunum, tveir synir og versonur vóru sjólátnir. Men alt legði hon

segði, at meðan teir prátaðu, nevndi Tóri ommu sína, Malenu norðanfyri Garð, sum var ein gudsóttandi kvinna. Hon hevði mist mann og son í bjørgunum, tveir synir og versonur vóru sjólátnir. Men alt legði hon